اتفاق عجیبی که برای گرگ های آلوده به انگل توکسوپلاسما رخ می دهد: ذهنشان تغییر می کند و به رهبر شجاع به زوال برنده گله خود تبدیل می شوند! - اخبار ورزشی

تحقیقات نشان می دهد که اثرات این انگل در طبیعت اصلا به صورت مناسبی بررسی نشده است و نقش آن در اکوسیستم ها و رفتار حیوانات دست کم گرفته شده است.

اگر گربه دارید، احتمالاً قبلاً نام این انگل را شنیده اید. این ارگانیسم میکروسکوپی فقط می تواند در بدن گربه سانان تولید مثل کند، اما تقریباً در همه حیوانات خونگرم می تواند عفونت ایجاد کند و رشد کند.

این شامل انسان هم می شود، جایی که می تواند باعث ایجاد یک بیماری انگلی اغلب بدون علامت (اما هنوز بالقوه کشنده) به نام توکسوپلاسموز شود و لابد شنیده اید که توکسوپلاسموز زنان باردار تا چه حد می تواند خطرناک باشد.

هنگامی که انگل توکسوپلاسما در یک میزبان دیگر قرار می گیرد، اگر نمی خواهد با بن بست تکاملی روبرو شود، باید راهی برای بازگرداندن بچه ها خود به درون گربه بیابند. از همین رو است که به طرز بسیار عجیب و غریبی رفتار میزان خود را تغییر می دهد.

حیواناتی مانند موش های آلوده به این انگل خطرات بیشتری را متحمل می شوند و در برخی موارد واقعاً مجذوب بوی ادرار گربه ها می شوند و در نتیجه احتمال کشته شدن آن ها از طریق گریه ها و بازگشت انگل ها به بدن گربه و تکمیل چرخه تکاملی زیاد است.

اما در حیوانات بزرگتر، مانند شامپانزه ها، این تغییر رفتار موجب بی خیالی نسبی آنها می شود و خطر برخورد آنها با گربه سانان بزرگتر مانند پلنگ بیشتر می شود. کفتار های آلوده به توکسوپلاسما نیز بیشتر از طریق شیر ها کشته می شوند.

اما می رسیم به گرگ های خاکستری (Canis lupus) ، به خصوص آنهایی که در در پارک ملی یلوستون مورد بررسی قرار گرفته اند. این گرگ ها چطور مبتلا می شوند و چطور انگلشان را منتقل می کنند؟

این گرگ ها در مجاورت گربه ها نیستند. اما گاهی اوقات قلمرو زیست آن ها با کوگار ها (شیر کوهی) (Puma concolor)، ناقلین شناخته شده توکسوپلاسما مشترک است و شکارهای آنها یعنی گوزن (Cervus canadensis)، گاومیش کوهان دار امریکایی (Bison bison) و آهو قاطر (Odocoileus hemionus) همپوشانی دارند.

پس این امکان وجود دارد که گرگ ها نیز به این بیماری مبتلا شوند، شاید به دلیل خوردن گهگاهی کوگارهای مرده.

داده های جمع آوری شده در مورد گرگ ها و رفتار آن ها برای نزدیک به 27 سال فرصتی نادر برای مطالعه اثرات انگل بر روی یک میزبان وحشی و میانی ارائه کرد.

محققان نمونه های خون از گرگ ها را بررسی کردند تا میزان عفونت توکسوپلاسما را بسنجند.

آن ها دریافتند که در گرگ هایی که قلمروشان به میزان با کوگر ها همپوشانی دارند، احتمال آلودگی با توکسوپلاسما بیشتر است.

اما گرگی که این ریسک پذیری زیست در جوار شیرکوهی و داشتن قلمرو مشترک را دارد باید گرگ خاصی باشد!

گرگ های آلوده 11 برابر بیشتر از گله خود در قلمرو نو پراکنده می شوند. نر های آلوده به احتمال 50 درصد در طی 6 ماه گله خود را ترک می کنند، در مقایسه با 21 ماه معمولی گرگ های غیرآلوده.

به طور مشابه، ماده های آلوده 25 درصد شانس ترک گله خود را در عرض 30 ماه داشتند، در مقایسه با 48 ماه برای ماده هایی که آلوده نشده بودند.

در نهایت گرگ های آلوده به خاطر این شجاعت و نترسی ظاهری به احتمال زیاد به رهبران گروه تبدیل شدند. توکسوپلاسما ممکن است سطح تستوسترون را افزایش دهد، که به نوبه خود می تواند منجر به افزایش پرخاشگری و تسلط شود، که ویژگی هایی است که به گرگ کمک می کند تا خود را به عنوان یک رهبر گله شاخص کند.

این یکی دو پیامد مهم دارد. رهبران گله کسانی هستند که تولید مثل بیشتری دارند و انتقال مادرزادی توکسوپلاسما از مادر به فرزند رخ می دهد. اما همچنین می تواند بر پویایی کل گله تأثیر بگذارد.

گرگ ها باید ساختار گروهی منظمی داشته باشند. پس وقتی یک رهبر آلوده در راس قرار می گیرد، تأثیر نامتناسبی بر تصمیمات گروهی می گذارد.

مطالعه پیامد های عفونت های انگل در تحقیقات آینده حیات وحش برای درک تأثیرات انگل ها بر افراد، گروه ها، جمعیت ها و فرآیند های اکوسیستم حیاتی است.

این تحقیق در Communications Biology منتشر شده.