حال و روز غریب تختی در تهران، ورزشگاهی که مثل نامش جاودان نیست - اخبار ورزشی

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، تقریباً دو سال پس از افتتاح ورزشگاه المپیک مونیخ، در یک مجله آلمانی مقاله ای در خصوص یک سازه کابلی بزرگ تحت عنوان ساخت ورزشگاهی خاص در تهران چاپ شد. ورزشگاهی که قرار بود نسخه دوم ورزشگاه معروف آلمانی باشد، ولی هیچ وقت این پروژه به مرحله خاتمه کار نرسید. ورزشگاه تختی با گنجایش 30 هزار نفر هفتمین ورزشگاه ایران از لحاظ بیشترین ظرفیت تماشاگر به شمار میرود که برای بازی های آسیایی 1974 تهران ساخته شده است. این ورزشگاه در طول عمر 50 ساله اش میزبان بازی های مهمی در رقابت های داخلی و بین المللی بوده است، از میزبانی مسابقات قهرمانی غرب آسیا گرفته تا برگزاری بازی های خانگی تیم های نفت تهران و راه آهن.

امروزِ روز که دیگر نه خبری از مسابقات غرب آسیاست و نه از راه آهن و نفت، ورزشگاه تختی هنوز در شرق تهران - هرچند به سختی - نفس می کشد. تختی در سال های نه چندان دور تنها ورزشگاه سرپوشیده ایران به شمار می رفت و در هنگام ساختش از پیشرفته ترین ورزشگاه های دنیا قلمداد می شد، حتی تا امروز از آن به عنوان بزرگترین سازه کابلی دنیا یاد می گردد، اما در کنار همه این ویژگی های منحصر به فرد، این ورزشگاه در سکوت، احتمالاً سال های آخر عمرش را طی می نماید.

تنها استفاده ورزشی که امروز از این ورزشگاه می گردد، تمرین چند دوومیدانی کار خانم و آقا روی پیست تارتان است. در خارج از ورزش نیز این ورزشگاه به مرکزی برای واکسیناسیون تبدیل شده است.

بازدید میدانی خبرنگار خبرنگاران از این مجموعه نشان می دهد محوطه و بنای ورزشگاه تختی حال و روز خوشی ندارد. در بدو ورود به ورزشگاه راهروهای فرسوده و در حال ریزش خودنمایی می نمایند. کثیفی سکوها و رشد کردن خار و گیاهان مختلف دربین سکو ها نشان از بلااستفاده ماندن طولانی مدت این ورزشگاه می دهد. نیمکت های ورزشگاه هم کاملاً فرسوده شده اند و دوومیدانی کاران از آنها به عنوان رختکن استفاده می نمایند. این درحالی است که به علت سبک خاص مهندسی در ساخت این ورزشگاه و مخصوصاً سقف آن، احتیاج مبرم به بازسازی برای جلوگیری از تخریب وجود دارد. موضوع دیگر، چمن ورزشگاه است که طبیعتاً استفاده ای به جز پرتاب چکش و وزنه روی آن نمی توان انجام داد.

تصاویری از آخرین شرایط این ورزشگاه را در زیر مشاهده می کنید:

اوضاع به قدری در ورزشگاه تختی خراب است که هیچ تیم تهرانی (لیگ فزونی، لیگ یکی و ...) برای بازی در این ورزشگاه حتی اقدام هم نمی نماید، حتی دیداری محبت آمیز هم در اینجا برگزار نمی گردد. انگار اصلاً ورزشگاهی در تهران به نام تختی وجود نداشته و ندارد، برای همین است که دو تیم پیکان و طرفدار حاضرند با وجود ورزشگاه تختی مشترکاً به شهر قدس بروند! یکی از مسائل مهم ورزشگاه تختی که منجر شده به این شرایط تبدیل گردد، مشکل مدیریتی و مالکیتی بین دو سه نهاد و سازمان است. علاوه بر این با بی توجهی فدراسیون و هیئت فوتبال، اداره کل ورزش استان و شرکت توسعه و تجهیز امکان ورزشی، این ورزشگاه حال و روز غریبی را در تهران سپری می نماید.

یقیناً تختی ورزشگاهی است که می توان با سر و سامان دادن به آن و تکمیل سایر پروژه ها مثل سکو های ضلع دیگر، از آن در سطوح بالا تری نیز استفاده کرد، اما مسئله تعیین این است که با این فرمان، تختی قرار نیست مثل عنوانش دنیا پهلوان غلامرضا تختی جادوان بماند. اگر امروز به داد تختی نرسیم، او نیز به لیست ورزشگاه های فراموش شده و متروکه تهران اضافه می گردد؛ آرارات، شیرودی، راه آهن و شاید تختی!