سازمان لیگ و ماجرای تبلیغات محیطی؛ مبهم، تاریک و گُنگ! - اخبار ورزشی

به گزارش خبرنگاران، درحالی در آستانه شروع هفته ششم لیگ برتر هستیم اما هنوز کشمکش ها بر سر مسائل اولیه برگزاری مسابقات ادامه دارد. از بحث تبلیغات محیطی گرفته تا دریافت حق پخش تلویزیونی که سازوکار مشخصی ندارند، آن هم با وجود اینکه بیست و یکمین دوره لیگ حرفه ای فوتبال ایران در جریان است. از سوی دیگر این روز ها و با وجود گذشت 5 هفته هنوز حرف و حدیث ها پیرامون ورود تماشاگران به استادیوم ها زیاد است و در این حوزه نیز کار مشکل دارد و متولیان برگزاری مسابقات هنوز نتوانسته اند سازوکار های اولیه برای این اتفاق را فراهم نمایند.

مشخصاً در بحث تبلیغات محیطی که به عنوان یکی از محور های اصلی عایدیزایی باشگاه ها در ایران مطرح می گردد، شرایط به شدت مبهم و پیچیده شده است. باشگاه استقلال بعد از حضور مصطفی آجورلو طرحی را برای در اختیار گرفتن حق تبلیغات محیطی ارائه داد و پیروز شد با همراهی بعضی باشگاه ها و با این شرط که کارگزار این باشگاه تضامین لازم را ارائه دهد، تبلیغات محیطی را خودش اجرا کند. این شرایط با اعلام سازمان لیگ برای باشگاه پرسپولیس نیز اعمال شد ولی به غیر از دو تیم تهرانی، سایر باشگاه باید طبق رویه قبل کار را به سازمان لیگ بسپارند و حق و حقوش شان را از این محل دریافت نمایند.

در سال های اخیر و در حالی که مسئولیت تبلیغات محیطی به صورت کامل با سازمان لیگ بوده، باشگاه ها حقوق شان را در مقاطعی یا کلاً دریافت ننموده اند و یا اینکه ناقص به جیب شان رسیده است، موضوعی که همواره انتقاد باشگاه ها را در پی داشته اما همواره این نقدها بی پاسخ مانده بود. باشگاه ها حتی از چون و چرای اجرای تبلیغات محیطی و اینکه طبق چه فرمولی عایدی ها بین شان تقسیم می گردد، بی اطلاع بودند.

پیش تر گفته می شد حق باشگاه ها از تبلیغات محیطی 80 درصد است، 10 درصد به فدراسیون فوتبال خواهد رسید و 10 درصد دیگر نیز بین هیئت های فوتبال و سازمان لیگ تقسیم می گردد ولی اکنون با تغییر رویه در اجرا- حداقل برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس- درصد سهم ها نیز دچار تغییر شده است.

تناقض ها در این ارتباط تا حدی است که حتی در صحبت های صادق درودگر مسئول بازاریابی سازمان لیگ هم نمی توان حقیقت را یافت. سازمان لیگ اعلام نموده بود که کارگزاران این دو باشگاه باید صددرصد ضمانت های لازم را برای پرداخت ها تا روز دوشنبه گذشته صادر ارائه دهند در غیر اینصورت فرایند تبلیغات محیطی طبق اعلام عضو هیئت رئیسه سازمان لیگ و البته سخنگوی فدراسیون فوتبال باید به حالت قبل بازگردد. با این حال سازمان بازرسی کل کشور به عنوان یک مرجع قانونی در تاریخ اول آذر اعلام نمود که کارگزار ان باشگاه ها باید 25 درصد ضمانت بدهند و طبیعتاً فرصت لازم نیز برای این کار را خواهند داشت. این یعنی یک تناقض دیگر؛ سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال تاریخی را با شرایطی خاص در نظر می گیرند و به نوعی اولتیماتوم می دهند ولی سازمان بازرسی این موضوع را رد و درصد ضمانت و نوع آن را بر اساس قانون اعلام می نماید.

از سویی دیگر باید این سؤال مطرح گردد که طبق چه سازوکاری سازمان لیگ فقط به دو باشگاه مجوز اجرای تبلیغات محیطی را به صورت اختصاصی داده است و چرا دیگر باشگاه ها از این امتیاز ویژه بی بهره مانده اند؟ چرا باشگاه هایی که با طرح واگذاری تبلیغات محیطی موافق بودند سرشان از این ماجرا بی کلاه ماند و باید طبق رویه قبل و البته با درصد کمتری کار را به سازمان لیگ بسپارند؟ شاید در این میان بحث هواداری تیم ها مطرح گردد که استقلال و پرسپولیس شرایط خاصی را در این حوزه دارند ولی به طور مثال تراکتور که از باشگاه های پرطرفدار ایران و آسیا به شمار میرود رسماً خواستار اجرای تبلیغات محیطی شده بود ولی در نهایت این باشگاه نیز به آن دست پیدا نکرد.

در این آشفته بازار تبلیغات محیطی که نه قاعده دارد و نه قانون، هرکس ساز خودش را می زند. بازار شامی که از هر طرف آن صدای فریاد آتش زدم به مالم گوش فلک را کَر نموده ولی گوش شنوایی برای مهار این آتش سوزی بزرگ وجود ندارد. صادق درودگر شاید تنها مرجعی است که دراین باره چندین بار اظهارنظر نموده ولی حرف های او به عنوان عضو هیئت رئیسه در برخلاف آن چیزی شد که سازمان بازرسی اعلام نمود.

سازمان لیگ با وجود اینکه در حوزه تبلیغات محیطی چندین سال سابقه انتقاد و اعتراض و دعوا حتی در محاکم قانونی را دارد اما باز هم حاضر نیست شفاف سازی کند. معادله تبلیغات محیطی، مجهول بزرگی دارد که باید حل گردد ولی مجموعه فوتبال ایران با این رویه مثل دانش آموزی است که قصد ترک تحصیل دارد و بی اعتنا به پیدا کردن X، به فکر گرفتن تجدید و مشروطی است.

سازمان لیگ که اکنون از باشگاه ها ضمانت می خواهد خودش چه ضمانتی به تیم ها داده بود؟ چرا هیچ شفاف سازی در خصوص سال های گذشته که کار دست سازمان لیگ بود، نمی گردد؟ سازمان لیگ در آن موقع چه تضمینی به باشگاه ها داده بود و چگونه بود که همواره باشگاه ها در ماجرای تبلیغات محیطی بدهکار بودند؟ چرا سازمان لیگ یک بار برای همواره درباره سازوکار سال های گذشته شرح نمی دهد و نمی گوید مبنای کار چه بوده است؟ چرا همه چیز در این ماجرا مبهم، تاریک و گُنگ است؟ مگر چه اتفاقاتی اتفاق افتاده که شفاف سازی انجام نمی گردد؟