اگر انسان ها هنوز هم دم داشتند، چه اتفاقی می افتاد؟ - اخبار ورزشی

در صورت تجسم انسان های مدرن با دم، چگونه باید با این زایده زندگی می کردیم و چه تغییراتی در فعالیت های روزمره مان شکل می گرفت؟

از روزگاران دور، داستان های زیادی درباره انسان هایی با دم در اساطیر دنیا وجود دارد. اغلب، این چهره ها با قدرت هایی جادویی یا عقل و خردی فراتر از درک بشر توصیف شده اند. اما اگر انسان ها واقعا دم داشته باشند، چه فرمی خواهند داشت و با وجود این زایده اضافی چگونه به فعالیت های روزمره می پردازند؟ با پاسخ این سوال از گجت نیوز همراه ما باشید.

برای بعضی افراد، این چیزی بیش از یک آزمایش و کنجکاوی شخصی است. در موارد نادر، بعضی نوزادان به اختلالی به نام اسپینا بیفیدا یا مهره شکافت مبتلا می شوند که در آن نوزاد با شکاف در ستون فقرات متولد می شود که ممکن است با دنبالچه ای نامنظم و شبیه یک دم همراه باشد.

بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله Human Pathology، این برآمدگی های گوشتی اغلب حاوی ماهیچه، بافت همبند و رنگ های خونی هستند، اما استخوان یا غضروف ندارند. آن ها هم چنین فاقد عملکرد خاصی بوده و معمولا پس از مدت کوتاهی از تولد، به وسیله جراحی برداشته می شوند.

با نگاهی به تکامل انسان، درمی یابیم که اجداد نخستین ما به نوعی دارای دم بوده اند. حدود 25 میلیون سال پیش، یعنی زمانی که میمون های بزرگ (ape) از میمون کوچک (monkey) جدا شدند، دم در ادامه تکامل انسان ها حذف شد.

بنابراین، اجداد ما ممکن است این زایده اضافی را به منظور صرفه جویی در انرژی و کالری برداشته باشند که باعث بهبود در تعادل دوپا نیز شده است. البته در این میان، هنوز هم پستانداران دم دار مختلفی امروزه در اطراف ما زندگی می نمایند.

کاربرد های دم در پستانداران و انسان های نخستین

گونه های خاصی از میمون های بومی آمریکای جنوبی و مرکزی دارای دم های پشگیرانه ای هستند که می توانند اجسام را گرفته و با پیچش به دور درختان، به حفظ تعادل و پرش آن ها یاری نمایند.

با این حال، نزدیک ترین خویشاوندان دم دار ما، میمون های به اصطلاح متعلق به دنیای قدیم نام دارند که در آفریقا، آسیا و جنوب اروپا زندگی می نمایند، از جمله آن ها می توان به بابون ها و ماکاک ها اشاره نمود که از دم خود برای حفظ تعادل استفاده می نمایند.

پیتر کاپلر، انسان شناس تکاملی در دانشگاه گوتینگن آلمان در تبادل نظر با لایو ساینس گفت: هیچ یک از آن ها دم پیشگیرانه ندارند، زیرا این یک گام به عقب در شجره خانواده محسوب می شود.

بنابراین، احتمالا دم انسان از نوع پیشگیرانه نبوده است. با این حال، کاپلر افزود که این لزوما بدین معنا نیست که آن ها بی فایده بوده اند. یک دم بلند و پشمالو مانند دم ماکاک ها می توانند به عنوان پوششی در برابر سرما به دور بدن پیچیده شوند.

هم چنین در صورتی که برای خواب زمستانی تکامل یافته بودیم نیز دم ما می توانست به عنوان یک سیستم ذخیره چربی مفید عمل کند. کاربردی که بعضی از پستانداران نخستین مانند بیور ها از آن بهره می برند.

جاناتان مارکس، انسان شناس دانشگاه کارولینای شمالی در شارلوت گفت: با نگاهی فراتر از خویشوندان نخستین مان، دوپا های دم دار دیگری نیز وجود دارند که ما از آن ها الگوبرداری می کنیم. به عنوان مثال، کانگورو ها دارای دم محکمی هستند که مانند سه پایه از آن استفاده می نمایند و علاوه بر یاری به حفظ وزن آنها، به گام های محدودشان نیز قدرت می بخشد. دایناسور های تروپود منقرض شده نیز از دم های سفت و عضلانی برخوردار بودند که هنگام دویدن مانند یک سکان عمل می کرد.

با این حال، داشتن دمی مانند یکی از این موجودات، می تواند در گام انسان تغییراتی را ایجاد کند. به عنوان مثال، یک دم به سبک تی رکس ما را مجبور می نماید که در ناحیه باسن به جلو خم شویم و سینه خود را نه به طور عمودی، بلکه موازی با زمین نگه داریم.

مانور دادن دم کانگورو بدون پریدن امری سخت است، زیرا در غیر این صورت به طرز آزاردهنده ای روی زمین کشیده می شود. مارکس در ادامه اضافه نمود: این یک حالت حرکتی بسیار فرق دارد.

مارکس هم چنین گفت که اجتناب از آسیب ناخواسته به دم در زندگی روزمره نیازمند توجه زیادی است و سختی های خود را دارد. همان طور که هر صاحب گربه می داند، دم های بلند مستعد آسیب های متعددی هستند. در همین حال، دم های کوتاه نیز ممکن است نشستن روی صندلی را بدون بعضی تغییرات سخت نمایند. مارکس گفت: به وضوح، اگر انسان ها دم داشتند، شاهد طراحی متفاوتی در صندلی ماشین ها و لباس های شنا بودیم.

با توجه به انگیزه انسان برای آراستن خود، دم ها می توانستند فرصت های جدیدی را از جنبه مد و فشن به وجود آورند.

میشل لنگلی، باستان شناس دانشگاه گریفیث استرالیا، در تبادل نظر با لایو سانس گفت از آنجاکه قدیمی ترین جواهرات به 100 هزار سال قبل بر می شود، بنابراین به راحتی می توان تصور کرد که اجداد ما از زیورآلاتی مانند حلقه دم، گرم کن دم یا حتی توری موی دم در کنار دیگر جواهرات مانند گردنبند و گوشواره استفاده می کردند.

منبع: گجت نیوز