در انتظار عایق صوتی - اخبار ورزشی

این حرف، حرف دل خیلی هاست. از جمله بعضی از همسایه های ما، چرا که معضل آلودگی صوتی در پهنه شرقی تهران یکی از عمده مسائل شهروندان است. ساخت بزرگراه هایی مانند امام علی(ع)، شهید باقری، شهید زین الدین، رسالت و شهید صیاد شیرازی آن هم بدون عایق صوتی یکی از معضلاتی است که شهروندان با آن دست و پنجه نرم می نمایند. گزارش پیش رو درباره نبود عایق صوتی روی پل خاقانی است که چپ و راستش، بافت مسکونی وجود دارد.

• سرسام گرفته ایم

  مهدی کمیلی ساکن یکی از ساختمان هایی که به جنوب بزرگراه شهید باقری منتهی می گردد، جوانی حدوداً 35 ساله است. او می گوید: به تازگی صاحب فرزند شده ام. خانه ما استیجاری نیست. به همین دلیل تا وقتی که بتوانم خانه ای در جای دیگری دست و پا کنم، باید پیه شنیدن سر و صدای سرسام آور خودروها و موتورسیکلت هایی که اگزوزشان را دستکاری نموده اند و کامیون ها را به تنم بمالم و هر شب یکی از مسائلم این باشد که با این همه سر و صدا فرزندم را چگونه بخوابانم. خواب بچه ها البته سنگین است اما خودم چه کنم که صبح زود باید به سر کار بروم. مهدی کمیلی کارمند است اما یکی دیگر از ساکنان شرقی پل خاقانی که کار آزاد دارد می گوید: به دلیل نبود عایق صوتی هر شب با مشکل سر و صدای خودروها روبرو هستیم. چند بار شهرداری منطقه 13 موافقت کرد که برای این ناحیه عایق صوتی بکشد اما این موضوع فعلاً فراموش شده است. محسن نامداری می گوید: هنوز بچه دار نشده ام. اگر روزی بچه دار شوم نمی دانم با این همه سر و صدا باید چه کار کنم.

• عایق فضای سبز به جای عایق صوتی

  درباره نصب عایق صوتی در بزرگراه شهید باقری جلسات متعددی در شهردار تشکیل و بحث هایی هم شده است. سید رضا تربت جو معاون حمل ونقل و ترافیک شهردار منطقه 13 در این باره می گوید: این موضوع البته فقط مربوط به منطقه ما نیست و باید از سوی معاونت اجرایی حمل ونقل و ترافیک شهرداری تهران نیز نهایی گردد. در این معاونت به طور یکپارچه درباره شهر تهران تصمیم گیری می گردد. طبق احتیاجسنجی هایی که صورت گرفته، منطقه ما در زمینه آلودگی صوتی در رتبه 12 قرار گرفته است و اعتباراتی هم که برای این موضوع اختصاص داده شده، ناچیز و محدود است. آنجا می گفتند شاید 8 سال دیگر نوبت به منطقه13 برسد. بزرگراه هایی مانند آزادگان و خاوران اهمیت بیشتری دارد. به همین دلیل رده بندی شده که کدام بزرگراه در اولویت قرار گیرد. ضمناً توصیه شده که عایق صوتی با پوشش گیاهی انجام گردد. در حاشیه بزرگراه شهید یاسینی و بزرگراه شهید باقری تا جایی که فضای مناسب وجود دارد باید با پوشش گیاهی آلودگی صوتی را به حداقل برسانیم. به نظر می رسد بهترین و ساده ترین کار این است که شهروندان پنجره های خانه هایشان را دو جداره نمایند تا زودتر به نتیجه برسند.

• چرا پوشش گیاهی؟

  روی پل خاقانی این امکان وجود ندارد که پوشش گیاهی قرار بگیرد. تربت جو ادامه می دهد: اما زیر پل شاید این امکان وجود داشته باشد. مکاتبات ما با شورایاری ها نیز در رأس کار است و همیشه پیگیری ها وجود دارد علت اینکه چرا عایق صوتی دیگر در بزرگراه ها ساخته نمی گردد این است که هم مصالح گران است و هم کاربرد چندانی ندارد. اگر روی پل دیوار صوتی بسازید خودروهایی را که از زیر پل تردد می نمایند چه باید بنمایند؟ برای ساخت دیوار صوتی فضای آکوستیکی به وجود می آید. یعنی اگر کل دیوار به اندازه یک سکه 500 تومانی سوراخ گردد کل خاصیت دیوار با تمام هزینه هایی که صورت گرفته از بین می رود. نگهداری از این دیوارها نیز سخت است. بنابراین پوشش های گیاهی مؤثرتر است و هزینه های کمتری هم دارد. پوشش گیاهی هم جلو آلودگی صوتی را می گیرد هم چهره شهر را زیباتر می نماید. در بیشتر بزرگراه ها و معابر شهری نیز به جای رفیوژ از پوشش گیاهی استفاده می نمایند. این موضوع جلو انتشار نورهای مقابل را در شب می گیرد و به مسائل ایمنی نیز یاری می نماید. اکنون در خیابان های دماوند و پل خاقانی و بزرگراه های شهید یاسینی و شهید باقری طرح های ترافیکی در حال اجرا است که اگر به ثمر بنشیند از ترافیک و آلودگی صوتی کاسته می گردد.

• عایق صوتی تلقی می خواهیم

  امیر بهدادفرد شورایار محله آشتیانی زیر پل خاقانی حضور دارد و می گوید: سال 1386 که بزرگراه شهید باقری ساخته شد در طرح اولیه، ساخت دیوار صوتی هم لحاظ کردند. با توجه به اینکه طرح، منطقه ای بود، عایق صوتی ساخته نشد. ولی اکنون لزوم ایجاد دیوار صوتی در این محدوده احساس می گردد. مردم و شورایاری حتی در صحن شورای شهر گزارشی ارائه دادند که به دیوار صوتی احتیاج است. اما پیگیری های ما به جایی نرسید. بعد از مدتی در دوره جدید اعلام کردند که دیوار صوتی از طریق فضای سبز ایجاد گردد. با توجه به باریک بودن پیاده رو محدوده خاقانی امکان پذیر نیست و زمانبر است. البته بحث هایی هم بود که این محدوده استانداردهای لازم را ندارد تا عایق صوتی نصب نمایند. هنوز مسائل مردم حل نشده و منتظرند که آن طرحی که علمی تر است اجرا گردد. درباره ارتقای فرهنگ مردم نیز باید بگویم که نمی توان سال ها به انتظار ارتقای فرهنگ مردم نشست و عده ای به انواع و اقسام مسائل روحی و روانی مبتلا شوند. خانه هایی که در انتهای کوچه بن بست واقع شده اند نیز به سادگی فروش نمی رود چون منتهی به بزرگراه است.

به نظر می رسد بهترین و ساده ترین کار این است که شهروندان پنجره های خانه هایشان را دو جداره نمایند تا زودتر به نتیجه برسند

• آلودگی هایی که دست خودمان است!

  توسعه شهر امری گریزناپذیر است. بخشی از شهر در طرح های بزرگراهی قرار می گیرد و بخشی دیگر در کنار بزرگراه ها. اما ساکنان خانه هایی که در انتهای کوچه های بن بست منتهی به بزرگراه هستند، آرامش می خواهند. آنها هم مانند خانه های دیگر فرزند خردسال دارند یا سالمندانی که باید از فضایی آرام برخوردار باشند. اما به قول بعضی بنگاه های معاملات ملکی صاحب اول و آخر این خانه ها خود مالکان هستند. سر و صدای خودروها در بزرگراه خواب را از چشم می رباید و باعث سلب آسایش می گردد. بعضی موتورسیکلت سواران اگزوزهای خود را دستکاری می نمایند تا صدای مهیب و ترسناکی پیدا نمایند. با دیدن این قبیل کارها که به دور از فرهنگ است و باید فکری به حال فرهنگ شهروندان کرد. شاید پلیس نیز بتواند در این موضوع وارد گردد. از سوی دیگر در تهران بزرگ نمی توان برای همه بزرگراه ها عایق صوتی کشید. این موضوع هم هزینه هنگفتی در بردارد هم عاقلانه و منطقی نیست. برای جلوگیری از صدای مهیب خودروها و موتورسیکلت ها اول باید از خودمان آغاز کنیم. بپذیریم و عاقلانه بدانیم که در کلانشهر تهران، دیگرانی هم هستند که در کنار ما و زیر این آسمان آبی زندگی می نمایند و نباید راضی باشیم که برای لحظه ای آرامش آنها به هم بخورد. اما باز هم شاهدیم که به قول معروف صدای موتورسیکلت و بعضی خودروهای مدل بالا که رانندگانشان اغلب جوان هایی کم سن و سال هستند، وسط خانه دیگران به گوش می رسد. باید تمرین کنیم که در کنار یکدیگر با آرامش بیشتری زندگی کنیم. باید یاد بگیریم که برای نشان دادن خود راه های بهتری هم هست و به قول معروف همه راه ها به روم ختم نمی گردد که بخواهیم اگزوزمان را سوراخ کنیم. حتی در بحث آلودگی صوتی می توان از تجربه کشورهای توسعه یافته دنیا بهره برد. می توانیم ببینیم که آنها در این مورد چه کار نموده اند تا ما هم از آنها الگوبرداری کنیم. آنچه مسلم به نظر می رسد این است که اگر می توانیم از خودمان آغاز کنیم. دست کم آلودگی صوتی را به حداقل برسانیم.