معمای عجیب نیمکت تیم ملی - اخبار ورزشی

با وجود این به نظر می رسد مسئله اصلی این روز ها نه بازی های تدارکاتی بلکه شرایط قرارداد امیر قلعه نویی است. پس از سال ها که راهنمایی ایران به دست مربیان خارجی سپرده شده بود، او به عنوان گزینه ایرانی انتخاب شده، اما اخیرا فاش شده که هنوز به طور رسمی قراردادی با فدراسیون فوتبال ایران نبسته است. حل وفصل شدن این موضوع به بعد از تورنمنت کافا سپرده شد، اما با گذشت چندین هفته از انتها آن رقابت ها، قرارداد قلعه نویی هنوز منعقد نشده است. اختلاف نظر در یکی، دو بند از این قرارداد باعث شده تا امیر قلعه نویی از یک سو و فدراسیون فوتبال از سوی دیگر، برای نهایی کردن آن احتیاج به وقت بیشتری داشته باشند.

اتفاق عجیبی که در این بین اتفاق افتاده، مربوط به زمان قرارداد است. پیش از این عنوان شده بود که قرارداد امیر قلعه نویی با فدراسیون فوتبال ایران تا انتها جام ملت های آسیا خواهد بود و در صورت رضایت فدراسیون فوتبال از عملکرد این مربی، آن وقت امکان تمدید قرارداد تا جام جهانی برایش وجود خواهد داشت. قلعه نویی، ولی حالا چنین موضوعی را رد نموده و خواسته تا قراردادش تا انتها جام جهانی 2026 باشد؛ موضوعی که محل اختلاف شده و طرفین برای پذیرش آن تردید دارند.

در این میان، گزینه سومی مطرح شده که قرارداد نو مشروط باشد تا دو طرف به هدفشان برسند. فدراسیون فوتبال خواسته تا در صورتی که امیر قلعه نویی تیم را به فینال جام ملت ها برساند، این حق برایش محفوظ باشد تا قراردادش به صورت اتوماتیک تمدید گردد. از سوی دیگر، ظاهرا امیر قلعه نویی می خواهد این شرط به یک مرحله قبل یعنی حضور در نیمه نهایی جام ملت ها اختصاص یابد. او و تیم همراهش اعتقاد دارند که حضور در جمع چهار تیم برتر آسیا هم برگ برنده محسوب می گردد.

این اختلاف نظر تازه، نوترین موردی است که قرارداد امیر قلعه نویی با فدراسیون فوتبال را به حالت تعلیق درآورده است. نکته عجیب تر اینکه فدراسیون فوتبال علاوه بر اینکه به فینال آسیا برسد، یک شرط دیگر هم دارد که آن صعود به جام جهانی است. شروط طرفین به مقدار کافی عجیب به نظر می رسد. اولین مورد اینکه باید واکاوی گردد که چه اتفاقی افتاده که قلعه نویی شرط اول را که منوط به موفقیت در آسیا بوده، نادیده گرفته است و خواسته قراردادش تا انتها جام جهانی بسته گردد.

از آن مهم تر باید این مورد هم زیر ذره بین برود که آیا حضور در نیمه نهایی آسیا برای تمدید قرارداد قلعه نویی کفایت می نماید یا نه؟ ایران در دوره قبلی با حضور کارلوس کی روش تا نیمه نهایی رفت و بعد از شکست سنگین برابر ژاپن حذف شد. بسیاری از کارشناسان فوتبال ایران آن حذف را شکست بزرگی توصیف نموده و اعتقاد داشتند که کمتر از قهرمانی نمی تواند لیاقت فوتبال ایران را به اثبات برساند. امیر قلعه نویی هم یکی از منتقدان همیشگی سرمربیان خارجی بوده و حتی در هفته های نخستی که روی نیمکت تیم ملی ایران نشسته بود، به مربیان قبلی، به ویژه کارلوس کی روش کنایه زده بود.

حالا که نوبت به قلعه نویی رسیده، باید چرایی درخواست او آنالیز گردد؛ اینکه چطور در دوره قبلی حضور در نیمه نهایی یک شکست بوده، اما حالا تبدیل به دستاوردی می گردد که احتیاجمند پاداش است؟ پاداشی که تمدید قرارداد تا انتها جام جهانی را به همراه خواهد داشت. بدیهی است که مثل دوره قبل، در این دوره نیز ایران با توجه به ستاره هایی که دارد، نباید به کمتر از فینال بیندیشد. در واقع حضور در فینال آسیا ست که می تواند تفاوت کار امیر قلعه نویی با سرمربیان قبلی را نشان دهد؛ در غیر این صورت فوتبال ایران اسیر چرخه ای باطل می گردد که اعمال تغییرات را بی فایده جلوه می دهد.

از همه عجیب تر، شرط صعود به جام جهانی است. این یکی دیگر از آن شروط هضم نشدنی است که فدراسیون فوتبال ظاهرا در قرارداد گنجانده است. اگر جام جهانی مثل دوره های قبلی بود، می شد از آن به عنوان یک شرط مهم نام برد، اما قوانین برای جام جهانی بعدی تغییر نموده و این بار واقعا صعود نکردن به جام جهانی هنر می خواهد. این بار برخلاف دوره های قبلی، هشت به علاوه یک تیم از آسیا به جام صعود می نمایند؛ اتفاقی که صعود را ساده تر از هر زمانی دیگر در تاریخ نموده است.

ماجرا از این قرار است که کمیته مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا خود در کوالالامپور درباره نحوه راهیابی تیم های آسیایی به مسابقات جام جهانی 2026 که در آمریکا، مکزیک و کانادا برگزار می گردد، تصمیم گیری را انجام داده است. برای اولین بار قرار است جام جهانی آینده با شرکت 48 تیم برگزار گردد و بر این اساس آسیا هشت سهمیه مستقیم و یک سهمیه غیرمستقیم که به وسیله بازی پلی آف بین قاره ای معین می گردد، خواهد داشت. برای معین هشت تیم نهایی آسیا برای جام جهانی، ابتدا در بازی های دور های اول و دوم که مخصوص تیم های با رنکینگ پایین می گردد، در مجموع 18 تیم راهی مرحله سوم می شوند. در مرحله سوم، 18 تیم برتر آسیا به سه گروه شش تیمی تقسیم می شوند. بازی ها به صورت رفت و برگشت برگزار خواهد شد. دو تیم اول هر گروه یعنی در مجموع شش تیم به صورت مستقیم راهی جام جهانی می شوند. تیم های سوم و چهارم دو گروه نیز به مرحله چهارم می روند. در این مرحله، این شش تیم در دو گروه سه تیمی جای خواهند گرفت. بازی ها به صورت متمرکز و تک بازی انجام خواهد شد. هر تیم دو بازی خواهد داشت و تیم های اول هر گروه یعنی دو تیم راهی جام جهانی می شوند. تیم های دوم هر دو گروه نیز راهی دور پنجم می شوند. این تیم ها در یک بازی رفت و برگشت به مصاف هم می روند و برنده این دیدارها، راهی مرحله پلی آف بین قاره ای خواهد شد.

طبیعتا با مرور همین فرمول نو می توان پی برد که دیگر صعود به جام جهانی نباید متر و معیار واقعی باشد. اختلاف نظر درباره بند های قرارداد در حالی است که شروط طرفین به مقدار کافی بحث برانگیز خواهد بود.