نذری که جهانی شد

به گزارش اخبار ورزشی، زینب زینال زاده ـ خبرنگار: دیروز مادران، لباس های سبز بر تن فرزندان خردسالشان کردند و سربند یا علی اصغر(ع) به سرشان بستند و به همایش شیرخوارگان رفتند.

نذری که جهانی شد

مادران بچه ها را روی دستانشان گرفتند و به یاد رباب و طفل شش ماهه امام حسین(ع) لالایی غمبار خواندند و به سوگ نشستند. این همایش همزمان در سراسر جهان اسلام برگزار گردید و بچه ها سبزپوش با جثه های کوچکشان حماسه بزرگی خلق کردند و با لباس های متحدالشکل و یکپارچه، وحدت را در برابر همگان به تصویر کشیدند. لباس های سبزی که زنان خیّر و داوطلب ایران زمین به عشق شهید شش ماهه دشت نینوا دوختند و در 41کشور توزیع کردند. زهره محمدی اعظم مدیر کارگاه دوخت لباس شیرخوارگان ایران و جهان اسلام با حمایت همسرش داود منافی پور بانوان خیرخواه، این کار را در کارگاه کوچکی در محله بهارستان انجام می دهد. گفت وگوی خبرنگاران محله را با این بانو بخوانید.

کار دوخت لباس شیرخوارگان را از چه سالی آغاز کردید؟

سال 1382 بود که همراه با همسرم تصمیم گرفتیم برای متحدالشکل بودن لباس شیرخوارگان، در کارگاه خیاطی مان این کار را آغاز کنیم.

یک نذر، پایه و اساس این کار بوده است. دراین باره شرح می دهید؟

بله درست است. اما با خود عهد کردم هرگز درباره این نذر با کسی سخن نگویم. اگر اشکال ندارد درباره نذری که داشتم و برآورده شده، صحبت نکنم. تنها در این حد می توانم بگویم که همسرم همواره آرزو داشت قیام عاشورا و مظلومیت حضرت علی اصغر(ع) جهانی گردد که به لطف خدا با کار دوخت لباس شیرخوارگان توانستیم قدم کوچکی در تحقق این آرزو برداریم.

از سال 1382 و رویدادی که شما را به سمت و سوی دوخت لباس شیرخوارگان سوق داد برایمان بگویید؟

همه چیز مربوط به این سال نیست. هر سال در منزل مان جشن ولایت برگزار می شد و در گذر زمان به تعداد شرکت نمایندگان در این مراسم اضافه و دامنه مراسم بزرگ و بزرگ تر می شد. تا اینکه سال 1382 برنامه شیرخوارگان حسینی را از تلویزیون تماشا می کردیم و همسرم به ناگاه طرح دوخت لباس های یک شکل و واحد برای عزاداران و سوگواران کوچک سالار شهیدان را عنوان نمود. از همان سال تصمیم گرفتیم و برنامه ریزی کردیم و کار آغاز شد و به لطف خدا و همراهی سایر خیّران توانستیم با این کار ساده حماسه ای بزرگ نه تنها در ایران بلکه در جهان خلق کنیم.

منظورتان از حماسه بزرگ چیست؟

در ابتدا لباس ها را برای شیرخوارگان شهر تهران دوختیم اما سال های بعد کار را توسعه دادیم و برای شهرستان ها ارسال کردیم. وقتی همایش جهانی شد ما هم کارمان را بسط دادیم و از خیّران بیشتری یاری گرفتیم و اکنون لباس هایی که در این کارگاه دوخته می گردد به 41 کشورجهان ارسال و شیرخوارگان در بیش از 50 هزار نقطه از جهان این لباس ها را می پوشند و در همایش شیرخوارگان حسینی شرکت می نمایند. این یعنی حماسه.

با این لباس های متحدالشکل می خواهید چه پیامی را انتقال دهید؟

متحدالشکل بودن لباس شیرخوارگان یعنی وحدت و یکدلی. قصد داریم بگوییم مسلمانان در هر سنی و هر جای جهان که باشند با هم متحد و یکدل هستند و همین وحدت است که موجب تقویت و پایداری دین اسلام و باور مسلمان می گردد.

کار را با چند دستگاه چرخ خیاطی آغاز کردید؟

کارگاه مان در محله بهارستان واقع شده است و ابتدا کار را با 3 چرخ خیاطی آغاز کردیم و 800 دست لباس دوختیم اما اکنون تعداد چرخ ها به 17 دستگاه رسیده و میلیون ها دست لباس سبز برای شیرخوارگان ایران و جهان می دوزیم.

کار دوخت لباس ها را از چه زمانی آغاز می کنید؟

نخستین آدینه ماه محرم اختصاص به همایش شیرخوارگان دارد. بنابراین هر سال کار دوخت لباس شیرخوارگان را از نهم ماه شعبان یعنی روز میلاد حضرت علی اصغر(ع) آغاز می کنیم و خدا را شکر پیش از آغاز همایش شیرخوارگان حسینی هم به سرانجام می رسد. نکته مهم این است که اولویت نخست انجام سفارش کشورهای دیگر است چون بسته بندی و ارسال زمان می برد. سپس لباس شیرخوارگان کشور را می دوزیم.

حس و حالتان از این کار را توصیف کنید.

بعضی از احساس ها قابل توصیف نیستند و برای درک و لمسشان باید آن را تجربه کنید. این شاید تنهاکاری است که عبارت تجربه کردن را تجربه کردن خطاست درباره آن صدق نمی کند و به عاشقان توصیه می کنم برای به دست آوردن حال خوب این کار را تجربه نمایند.

  • گره هایی که باز می گردد

بیش از 7 است که در این کارگاه مشغول دوخت و دوز لباس برای شیرخوارگان است. نامش اعظم امینی است و می گوید: هر کس با نیت وارد این کارگاه می گردد حتی اگرکاری انجام ندهد، دست خالی بیرون نمی رود. اینجا گره های بزرگ به دست سرباز کوچک نینوا باز می گردد. اشک مجال صحبت نمی دهد و با بغض می گوید: اینجا خیمه شش ماهه امام حسین(ع) است. آمدن و ماندن لیاقت می خواهد و خدا را شاکرم که افتخار خدمت کردن در این کارگاه نصیبم شده است.

  • اینجا بوی کربلا می دهد

بانوی میانسال مشغول بسته بندی لباس ها است و دوست ندارد نامش را بگوید. حس و حالش را می پرسیم و سرش را پایین می اندازد و چشمانش را می بندد تا کسی اشک هایش را نبیند. با صدای بغض آلود می گوید: به زیارت حرم امام حسین(ع) رفته ام و هر سال که به این کارگاه وارد می شوم، کنار پارچه های سبز بوی کربلا به مشامم می رسد. همه روزهایی که در کارگاه مشغول دوخت لباس شیرخوارگان هستیم، حالمان خوب است و گویا حال و هوای اینجا خاص است. لحظات عاشقی چنان به سرعت می گذرد که خداحافظی کردن با ثانیه های تکرار نشدنی سخت است و سخت.

  • عشق است و بس

مرضیه حسینی هم از دوزنده های باسابقه کارگاه است. با چشمانی اشکبار می گوید: دوخت لباس به نیت شهید شش ماهه کربلا و تماشای آنها در تن شیرخوارگان که به یاد علی اصغر(ع) روی دستان مادرانشان قرار می گیرند، چیزی جز عشق نیست. برای حضور در این کارگاه و مشارکت در دوخت این لباس ها باید عاشق بود و عشق ورزید. کار دوخت لباس ها از ابتدا تا سرانجام با وضو انجام می گردد و امیدوارم تا زمانی که نفس می کشم، سعادت حضور در این کارگاه را داشته باشم.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 13 مهر 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: pmbaxsports.ir شناسه مطلب: 232

به "نذری که جهانی شد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "نذری که جهانی شد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید