صنایع غذایی و گردشگری، بازارهای جذاب برای سرمایه گذاران خارجی - اخبار ورزشی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، پس از اجرایی شدن برجام و افزایش رفت و آمدهای هیات های تجاری خارجی، این امید ایجاد شد که شرکت های بزرگ و معتبر غربی اقدام به سرمایه گذاری در ایران می نمایند. با این حال، هنوز این رفت و آمدها نتیجه ای نداشته و اگر هم قراردادی منعقدشده، صرفا روی کاغذ بوده است.

این واقعیت را رهبر معظم انقلاب در ملاقات با اقشار مختلف مردم (11، 5، 1395) تاکید فرمودند: این که تجار خارجی بیایند و بفرایند و هیچ آبی هم از اینها گرم نگردد ـکه تا حالا [هم ] نشده ـ [چه فایده دارد]؟ الان حدود یک سال است مدام می آیند و می فرایند؛ کاری هم نکرده اند. اگر هم بخواهند کاری نمایند، تصرف بازار ایران است که درست به ضرر ماست. فایده آمد و رفت این هیات ها باید سرمایه گذاری باشد، باید ایجاد فراوری باشد، باید در جاهایی که نیاز داریم به فناوری جدید، [آوردن ] فناوری جدید باشد؛ اینها باید باشد؛ اینها نیست یا کم است.

از سوی دیگر، کارشناسان بر این باورند که این رفت و آمدها هنوز منجر به همکاری های مشترک میان بخش خصوصی و سرمایه گذاران خارجی نشده و آنچه تا به امروز صورت گرفته در محدوده شرکت های دولتی بوده و اگر قرار است برای خروج از رکود، کاری انجام گردد باید نقش و صندلی بخش خصوصی با تمام توانمندی های مدیریتی آن جدی تر گرفته شده، به قول معروف به بازی گرفته گردد.

از این رو گفت وگویی با رضا امیدوار تجریشی، دبیر کل خانه صنعت، معدن و تجارت جوانان ایران داریم تا دغدغه های بخش خصوصی را از زبان وی به عنوان یک فعال اقتصادی و صنعتی جوان منعکس کنیم.

به نظر شما مهم ترین موانع ورود سرمایه گذاران خارجی به کشور چیست؟

وجود قوانین دست و پاگیر و عملکرد جزیره ای دستگاه ها و نهادها در مورد فرایند سرمایه گذاری، مانع اصلی است. یکی از موارد دیگر، نبود نقشه راه در اجرای سیاست های اقتصادی و برنامه های توسعه ای کشور است، البته نبود منابع اطلاعاتی کافی در جهت فرصت های سرمایه گذاری در حوزه های مختلف و اقدامات سلیقه ای دستگاه ها در اجرای قوانین را نیز می توان نام برد.

چرا بیشتر هیات های تجاری که وارد ایران می شوند، علاقه مند به مذاکره با دولت و شرکت های دولتی هستند؟

همان طور که می دانید با توجه به پیشینه اقتصادی کشور، بیشترین منابع اقتصادی و امکانات در حوزه اقتصادی متعلق به دولت بوده و سهم بخش خصوصی در کل اقتصاد با توجه به ارقام و اعداد کمتر از 10 درصد معین شده است، پس سرمایه گذار خارجی به سمت صاحبان تصمیم گیری روی می آورند. به دلیل این که یقین دارند وقتی بخش عمده ای از اقتصاد در اختیار دولت باشد، همیشه می توانند از رانت های موجود و همچنین قوانین متناسب با توسعه آن استفاده نمایند درحالی که اگر اجرای قانون اصل 44 بدرستی انجام می شد، سرمایه گذاران خارجی نیز می توانستند با بخش خصوصی واقعی به توافقات دست یابند. نکته دیگری که باید در این زمینه متذکر شویم، نبود بانک اطلاعاتی متناسب و کافی در مورد صنایع کوچک و متوسط است که استعداد جذب سرمایه را دارند. به این ترتیب، سرمایه گذاران خارجی اصلا از وجود چنین امتیازهایی باخبر نخواهند شد که برای گفتگو با صاحبان آن وارد مذاکره شوند.

هیات های تجاری که تا به امروز وارد ایران شده اند، به دنبال فروش محصولات بوده اند؟

قطعا سرمایه گذاران خارجی اول برای فروش محصول وارد یک منطقه یا یک کشور جدید می شوند، چون براساس برنامه ریزی آنها، به این وسیله می توان علاوه بر بازارسنجی نسبت به موانع احتاقتصادی سرمایه گذاری و همچنین یافتن سوژه ها یا راهکارهای سرمایه گذاری دقیق تر برنامه ریزی کرد، اما نکته اصلی برای استفاده از این شیوه مربوط به بحث هزینه و سود کردن درباره حضور یا عدم حضور در بازار هدف تازه است، چون استقبال خریداران بازار هدف جدید از محصولات مورد نظر یک شرکت فراوریی خارجی، می تواند اطلاعات ارزشمندی از آینده سرمایه گذاری آن شرکت در منطقه یاد شده باشد.

به عقیده شما کدام یک از صنایع ایران، شانس جذب سرمایه گذاران این هیات ها را بیشتر از دیگران دارد؟

با توجه به زمینه های مناسب و ریسک های پایین در بعضی صنایع، بدون تردید تعدادی از فرصت های سرمایه گذاری ایران می تواند برای شرکت های خارجی جذاب باشد و آنها را به قول معروف دست به جیب کند. به عنوان مثال در صنایعی مانند گردشگری یا مواد غذایی قطعا سرمایه گذاری مستقیم انجام خواهد گرفت.

خودروسازی و نفت هم جزو انتخاب این گروه ها خواهند بود؟

بله، این دو صنعت از گذشته های دور برای سرمایه گذاران خارجی جذاب بوده و از آنجا که حضور قابل توجهی در این دو صنعت داشتند، بدون تردید اطلاعات دقیق و مناسبی هم از فرصت ها و امتیازهای سرمایه گذاری در آنها برای خود اندوخته اند که همین اندوخته، امروز عاملی شده تا بتوانند سریع تر نسبت به حضور یا عدم حضور در این صنایع تصمیم گیری نمایند و وارد مذاکره با سیاستگذاران کشورمان شوند.

این درحالی است که در حوزه کشاورزی و معدن، نبود اطلاعات کافی در جهت معرفی مزیت ها و مزایای سرمایه گذاری و نگاه سنتی و ناآگاهی فعالان اقتصادی این حوزه ها، باعث شده تا هیات های خارجی صرفا به برگزاری نشست ها و همچنین میزگردهایی در این زمینه بسنده نمایند.

بیشتر این هیات ها با مدیریت و برنامه ریزی دولتی وارد ایران شده اند. اگر بخش خصوصی خود مدیریت ورود و همراهی این هیات ها را به عهده گیرد، به نظر شما چه تغییری در شرایط کلی به وجود خواهد آمد؟

این موضوع ایده آلی است که تا امروز اجرایی نشده، درحالی که اگر ظرفیت های دیگر بخش ها مورد توجه قرار گیرد، شاهد تحولات قابل ملاحظه ای خواهیم بود. نباید فراموش کرد، امروز بیشتر هماهنگی ها به وسیله اتاق ایران صورت گرفته و به نوعی ظرفیت اتاق های بازرگانی استان ها و دیگر تشکل ها مثل اتاق های اصناف و تعاون یا خانه های صنعت مورد توجه قرار نگرفته است. در صورتی که این بخش ها با توجه به فعالیت های صنعتی و حضور در امور اقتصادی، ظرفیت بالایی دارند اما به بازار معرفی نشدند و متاسفانه بیشتر این واحدها درگیر روزمرگی و دست و پنجه نرم کردن با مسائل و مسائل هستند.

منبع: جام جم

بازگشت به سایر رسانه ها