کشف تازه و شگفت انگیز درباره تمدن مایا ها - اخبار ورزشی

باستان شناسان پیروز شدند با یاری گرفتن از تکنولوژی لیدار به وسعت باورنکردنی قلمرو مایا ها پی ببرند. جزئیات نو نشان می دهند که شهر مایا ها دو برابر ونکوور بوده است.

فناوری لیدار استفاده های گسترده ای در بخش های مختلف دارد و حالا نیز یک تیم بین المللی از پژوهشگران حوزه باستان شناسی توانسته اند با استفاده از آن وسعت قلمرو مایا ها را نمایان نمایند. این تیم توانست جزئیاتی باورنکردنی از یک کلان شهر مطرح مایا ها در جنوب مکزیک را ارائه کند.

در طول آنالیز هوایی شهر باستانی Calakmul در شبه جزیره Yucatan بود که پژوهشگران تصمیم گرفتند از فناوری اسکن لیدار برای جمع آوری داده های دقیق استفاده نمایند. سطحی که مورد ارزیابی نهاده شد 95 کیلومتر مربع بود. آنالیز داده ها نشان داد ساختار های بسیاری که ساخته بشر هستند، در این منطقه وجود دارند. مواردی که پیشتر در این شهر کشف نشده بودند.

تکنولوژی لیدار نه تنها وسعت قلمرو مایا ها را نشان داد، بلکه به باستان شناسان یاری کرد متوجه عظمت کالاکمول به عنوان یک مرکز شهری بشوند. این مرکز به وسیله یک سیستم کشاورزی متراکم حمایت می شد. تمامی منطقه ها اطراف این شهر پر از کانال های آبی، دیوار ها و سد ها هستند تا امنیت غذایی مردم کالاکمول را تامین نمایند.

با توجه به یافته های نو می توان گفت که احتمالا جمعیت این شهر در عصر کلاسیک تمدن مایا (سال های 250 تا 900 پس از میلاد) بسیار بیشتر از تخمین های پیشین بوده است. جالب است بدانید بسیاری از سازه های کشف شده در اطراف شهر قرار ندارند، بلکه درون مرز های معین آن و بعلاوه میان ساختمان ها و دیگر بنا ها نهاده شده اند.

همین نیز باعث شده که کارشناسان در باور های پیشین خود در رابطه با ابعاد و مقدار تراکم شهر کالاکمول تنو نظر نمایند. پیش از اینکه تکنولوژی لیدار وسعت قلمرو مایا ها را به خوبی نمایان کند، باستان شناسان گمان می کردند که شهر افسانه ای تیکال (در شمال گواتمالای فعلی) متراکم ترین محل سکونت مایا ها است. هرچند که اکنون می توان این عنوان را به کالاکمول مربوط دانست.

لیدار راهی نو برای کاوش های باستان شناسی

لیدار یک فناوری پیشرفته تصویربرداری است که از لیزر برای اسکن کردن دقیق اشیاء یا هرگونه تغییر شکل در یک منطقه استفاده می نماید. با استفاده از این تکنولوژی می توان به نمایی کلی از ویرانه های باستان شناسی نیز دست یافت. کارشناسان بعلاوه می توانند با استفاده از داده های به دست آمده، مدلی سه بعدی از هر آنچه بعد ها در سایت های باستان شناسی نمایان خواهد شد، داشته باشند.

علاوه بر اینها، به خاطر حساسیت بسیار بالای فناوری لیدار، می توان به جزئیاتی پی برد که حتی در کاوش های باستانی مورد غفلت قرار می گیرند و این همان اتفاقی است که در خصوص شهر کالاکمول اتفاق افتاده است. پیشتر نیز بعضی کارشناسان گفته بودند که احتمالا این شهر بزرگتر از چیزی است که به صورت رسمی اعلام شده و همین نیز تیم بین المللی اشاره شده را بر آن داشت تا به کاوش مجدد بپردازند.

آن ها امیداور بودند که بتوانند نشانه هایی از سازه های انسانی در این منطقه بیابند؛ اما چیزی که در نهایت پیدا کردند، واقعا فوق العاده بود. در میان یافته ها بنا های پیچیده ای به سبک آپارتمان های بسیار بزرگ وجود دارند که حدود 60 قسمت را در خود جا داده اند. این بنا ها نیز به صورت گروهی در اطراف محل های تجمع بزرگی همانند مقبره ها، معابد و بازار ها ساخته شده بودند.

همین نشان می دهد که کالاکمول در دوران اوج شکوفایی خود (در طول سه قرن پایانی عصر کلاسیک مایا) تا چه مقدار متراکم و پر جمعیت بوده است. از طرفی تغییر در منطقه و وجود کانال های آبی نشان می دهد که آن ها قصد داشتند منطقه ها شهری و کشاورزی خود را به صورت دائمی توسعه دهند.

شهر بزرگ کالاکمول، گذشته و حال

کالاکمول یکی از مهمترین شهر های تمدن مایا بوده است و به عنوان یک مرکز بسیار مهم مذهبی، سیاسی و تجاری شناخته می شد. این شهر بعلاوه مرکز پادشاهان سلسله Kanul (از سال 635 تا 850 پس از میلاد) به حساب می آمد. البته ساکنان اصلی این شهر نام کالاکمول را به آن ندادند، بلکه این منطقه در زبان مایا ها Ox Te Tuun (سه سنگ) نامیده می شد.

در حالی که کالاکمول به معنی شهر دو هرم مجاور است و به وسیله یک گیاه شناس آمریکایی به نام Cyrus Lundell انتخاب شد. وی در سال 1931 در حال گشتن در جنگل Campeche بود که ناگهان متوجه ویرانه های این شهر شد. وقتی دوران طلایی مایا ها به اتمام رسید، ناگهان بسیاری از محل های سکونت این تمدن مهم رها شدند. علت این موضوع معین نیست. تنها می دانیم که شهر کالاکمول تا اواسط قرن نهم میلادی مملو از جمعیت بوده است.

به لطف دهه ها کاوش در این منطقه و بعلاوه یاری تکنولوژی لیدار، پژوهشگران نو به اطلاعات ارزشمندی در رابطه با وسعت قلمرو مایا ها و بعلاوه نحوه توسعه بافت شهر کالاکمول دست یافته اند. علاوه بر این ها معین شده که این شهر چگونه قادر به پشتیبانی از چنین جمعیت زیادی بوده است.

پیشتر گفته شده بود که احتمالا حدود 50 هزار نفر در این شهر سکونت داشتند؛ اما قطعا جمعیت واقعی بسیار بیشتر از این تعداد بوده است. امیدواریم که در آینده از تکنولوژی لیدار نه تنها برای درک هرچه بیشتر وسعت قلمرو مایاها، بلکه برای کاوش در دیگر منطقه ها باستانی دنیا نیز استفاده گردد.

منبع: گجت نیوز