حق پخش تلویزیونی پایان به باشگاه ها می رسد؟ - اخبار ورزشی

بر اساس این لایحه، باشگاه ورزشی به مؤسسه ای اطلاق می گردد که به وسیله اشخاص حقیقی یا حقوقی با هدف تعلیم و تعمیم سلامت جسمی و روحی افراد جامعه مبتنی بر اصول علمی و ارزش های اسلامی ، ایجاد فضای کسب و کار و به دست آوردن رتبه و نشان (مدال) در یک یا چند رشته ورزشی با مجوز وزارت ورزش و جوانان، تأسیس و فعالیت می نماید.

رشد فعالیت مالی و اشتغال زایی در حوزه ورزش، توسعه و رونق فعالیت باشگاه های ورزشی، ترویج اخلاق، روحیه پهلوانی و توسعه مشارکت های فرهنگی اجتماعی در ورزش، ارتقا نقش باشگاه های ورزشی در سلامت عمومی جامعه، یاری به ارتقا همبستگی، هویت، غرور ملی و نشاط اجتماعی به وسیله ورزش و هم تقویت مشارکت بخش خصوصی در امر باشگاه داری، اهداف نظام جامع را تشکیل می دهند.

مطابق این لایحه، هرگونه تصدی گری دستگاه های اجرایی موضوع ماده (5) قانون خدمات کشوری به استثنای شهرداری ها وهیئت های ورزشی استانی در امر باشگاه داری و تیم داری در ورزش حرفه ای ممنوع است. بعلاوه باشگاه های حرفه ای وابسته به دستگاه های اجرایی که در حال حاضر فعالیت می کنند، مکلفند حداکثر به مدت دو سال از زمان لازم الاجرا شدن این قانون، نسبت به تطبیق و مشخص تکلیف فعالیت های خود در چهارچوب این قانون اقدام کنند.

علاوه براین، تأسیس شعبه یا شعب به وسیله باشگاه بلامانع است ولی هر باشگاه ورزشی فقط مجاز به معرفی و حضور یک تیم در یک رشته ورزشی در هر جنسیت و در هر سطح از لیگ های کشوری است.

علاوه براین، باشگاه های شرکت کننده در لیگ های هر رشته ورزشی مکلفند از محل قراردادهای منعقده با ورزشکاران، مربیان، سرپرستان و کادر اجرایی شرکت کننده در این مسابقات نسبت به بیمه نمودن آنها در چارچوب قوانین کار و تامین اجتماعی اقدام نماید.

حقوق ناشی از پخش رویدادهای ورزشی به وسیله صدا و سیما، تلویزیون های اینترنتی، رسانه های دیجیتال و امثالهم متعلق به باشگاه ها می باشد و هرگونه بهره برداری بدون اخذ مجوز باشگاه ها ممنوع می باشد.

در ضمن باشگاه هایی می توانند از امتیازات این قانون بهره مند شوند که عضو اتحادیه باشگاه ها باشند.