کسب وکار اینترنتی و موانع آن در استان سمنان، فرصت سازی از کرونا - اخبار ورزشی

کسب وکارهای اینترنتی استان سمنان علی رغم نوپا بودن در دوران شیوع کرونا و تعطیلی بسیاری از مغازه ها و مراکز ارائه خدمات توانست به مثابه یک آلترناتیو برای بسیاری از کسبه عمل کند. هرچند بسیاری معتقد هستند که این نوع کسب وکار نتوانست صددرصد و آن طور که بایدوشاید جایگزین مشاغل سنتی گردد اما توانست تا حدی هم جلوی ضررهای بیشتر کسبه را بگیرد.

برای مثال بودند لباس فروش هایی که در سطح استان، البسه خود را به وسیله فضای مجازی فروختند و بعضاً توانستند تا یک سوم درآمد اسفندماه سال گذشته خود را نیز کسب نمایند اما همچنان کسب وکار اینترنتی با مسائل و موانعی نیز روبرو است.

کسب کار اینترنتی احتیاجمند آموزش

یک استاد دانشگاه و کارشناس امور اقتصادی بابیان اینکه در تربیت نسل ایده پرداز پیروز عمل نموده ایم اما نتوانسته ایم ارتباط بین ایده های مشاغل نوین و جامعه را بسترسازی کنیم، گفت: برای مثال در شاهرود 17 مرکز آموزشی، آموزش عالی و فنی و حرفه ای و … است اما چند شهرک صنعتی، بورس، استارتاپ و… وجود دارد؟ به عبارت دیگر ما 17 واحد آموزش می دهیم اما فقط از یک واحد از آن آموزش ها بهره مند می شویم.

مهدی کریمی بابیان اینکه بازارهای الکترونیک روستایی و شهری پدیده ای هستند که سال ها است در جهان بر روی آن کارشده و هم اینک در همین کشورهای منطقه و آسیایی مانند هندوستان پیشرفت های خوبی بر روی آن انجام شده است، ابراز داشت: بازارهایی که مبتنی بر مشاغل و کسب وکارهای اینترنتی و نوین هستند دارای ویژگی های بسیاری ازجمله عدم اتلاف وقت و انرژی، قرار دادن دست فراورینماینده و مصرف نماینده بدون واسطه و … هستند اما هنوز در اشاعه آن در سطح استان سمنان کارهای بسیاری باید انجام داد.

وی برند سازی، تجاری سازی، شناسایی داشته ها و ظرفیت ها، بازار، ارتباط بین جامعه، دانشگاه و صنعت و نه تنها صنعت و دانشگاه و … را باید داشته باشیم تا در کسب وکارهای نوین پیروز تر عمل کنیم، گفت: همچنان در استان سمنان و بسیاری استان های دیگر با پدیده هایی مانند دهیاری اقتصادی، فراوری روستایی و خانگی، بازار الکترونیک شهری و روستایی و… بیگانه هستیم و لذا مهم ترین خلأ آموزش است.

کسب اعتماد عمومی ضرورتی برای رونق کسب وکار اینترنتی

دیگر مدرس دانشگاه در رشته جامعه شناسی مهم ترین مانع کسب وکارهای اینترنتی و الکترونیکی را عدم اعتماد عمومی می داند آن هم عدم اعتمادی که تابعی از شرایط اقتصادی است و می گوید: شرایط اقتصادی سبب شده تا مردم به سختی کسب مال نمایند درنتیجه در خرج آن محتاط هستند از سوی دیگر شنیدن اخبار و دیدن پدیده هایی مانند کلاه برداری اینترنتی و … سبب شده تا مردم نسبت به مشاغل نوین کمی با دیده تردید بنگرند.

علی رضا معصومی در تبادل نظر با خبرنگاران، گفت: گاهی شما لباسی را می خرید که قیمت آن یک دویستم حقوق دریافتی یک ماه شما است درنتیجه اگر به فرض هم آن صفحه اینترنتی عرضه نماینده این لباس کلاه برداری باشد یک دویستم حقوق شما مبلغی ناچیز می گردد اما در کشور ما معمولاً یک لباس یا یک جفت کفش بعضاً یک بیستم حقوق ماهانه یک نفر محسوب می گردد که کلاه برداری آن ضربه شدید به اقتصاد خانواده می زند درنتیجه من معتقد هستم که نخستین عامل بی اعتمادی مردم به شرایط اقتصادی است.

وی می افزاید: اعتماد صرفاً هم درزمینهٔ اقتصادی نیست ممکن است بی اعتمادی برای جنس یک لباس، ابعاد و سایز آن و … باشد درنتیجه فقط نگرانی از پولی که افراد می دهند نیست بلکه احساس می نمایند ممکن است جنسی که دریافت می نمایند نیز مناسب نباشد لذا از یک سو باید مردم را با کسب وکارهای اینترنتی و نوین آشنا کرد، سپس شرایط فراوری و عرضه نمایندگان را بهبود بخشید تا خیال مردم از معامله اینترنتی و مشاغل نوین راحت باشد.

کسب و کار اینترنتی فقط فضای مجازی نیست

کرونا سبب شد تا برای مدتی مغازه ها و مکان های عرضه خدمات و محصولات بسته شوند اما به نظر می رسد تمام هنر عمده کسبه استان سمنان عکس دریافت از محصولاتشان و قرار دادن آن در تلگرام و اینستاگرام بوده است. این نشان می دهد که آگاهی از انواع راه ها و روش های عرضه کسب وکار الکترونیکی وجود ندارد از سوی دیگر کسب وکار اینترنتی با کاسبی شبکه های اجتماعی اشتباه گرفته می گردد.

یک کارشناس فضای مجازی و بازار که خود یک شرکت اینترنتی فعال درزمینهٔ گردشگری دارد، به خبرنگاران می گوید: مردم به واسطه گذران 90 درصد وقت خود در شبکه های مجازی تنها به همین شیوه برای عرضه محصولات فکر می نمایند درحالی که شبکه های مجازی یک نوع از صدها نوع نحوه عرضه کالا به وسیله مشاغل و کسب وکارهای اینترنتی است.

سید محسن شریف بابیان اینکه یکی از موانع توسعه کسب وکار اینترنتی ناآگاهی مردم و البته فقدان شرکت های پیشران است، ابراز داشت: وقتی کسی می خواهد خانه ای بخرد به چندین بنگاه مراجعه می نماید لذا وقتی قرار است کسب وکار الکترونیکی نیز راه اندازی گردد باید فرد به چندین شرکت پیشران در این حوزه مراجعه و مشاوره بگیرد، لذا شاید کمتر کسی باور کند که گردشگری که یکی از فیزیکی ترین رویدادهای زندگی اجتماعی انسان است هم می تواند درزمینهٔ کسب وکار اینترنتی میلیون ها تومان در ماه درآمد داشته باشد.

وی ناآگاهی مردم و حتی کسبه از کسب وکار اینترنتی را عظیم ترین مانع دانست و ابراز داشت: وقتی چیزی وجود ندارد می توان آن را به راحتی آموخت اما اگر چیزی اشتباه آموزش داده گردد یا پیشینه ذهنی نسبت به آن ایجاد گردد، شکستن آن و دوباره ساختن و آموزش دادنش بسیار سخت می گردد امروز جامعه ما در استان سمنان با چنین پدیده ای روبرو است یعنی گاردهای زیادی در برابر کسب وکار اینترنتی وجود دارد.

سرمایه یک مانع دیگر

دیگر استاد دانشگاه نیز سرمایه را مهم ترین مانع کسب وکارهای نوین در استان سمنان می داند و می گوید: سرمایه به هر دو نوع آن یعنی هم اقتصادی و هم اجتماعی شامل اعتماد و … مشکل عظیم شرکت های دانش بنیان، فعالان اقتصاد اینترنتی و الکترونیکی و… است برای مثال اگر فردی قرار است کسب وکار اینترنتی را درزمینهٔ صنایع دستی راه اندازی کند حتی اگر در منزل خود هم این کار را آغاز کند در شرایط امروز حداقل 20 میلیون تومان ابزار و ادوات و… می خواهد.

محمد عمودی بابیان اینکه ما در مهارت آموزی به اقشار تا حدی توانسته ایم عملکرد خوبی داشته باشیم اما مهارت بازاریابی، عرضه و برند سازی و به معنای کلی مهارت تجارت را به آن ها نیاموخته ایم، ابراز داشت: همین عدم داشتن مهارت به عدم اعتمادبه نفس و درنتیجه عدم توانمندی برای جلب سرمایه اولیه منجر می گردد.

وی می افزاید: به هرحال یک فراورینماینده برای ساخت یک جعبه چوبی 200 هزار تومان حداقل 70 هزار تومان ابزار و مواد اولیه احتیاجمند است که در فراوری نیمه انبوه سرمایه ای چند میلیون تومانی را شامل می گردد اما ازآنجاکه فراورینمایندگان ما تجارت را نیاموخته اند نمی توانند مهارت کسب سرمایه اولیه اعم از اقتصادی و اجتماعی را به دست بیاورند.

بانک ها کسب وکار اینترنتی را ارج نمی نهند

تا به امروز به سرمایه، اعتماد، عدم آموزش و آگاهی پرداختیم اما یک مانع مهم دیگر بر سر راه شرکت های فعال در حوزه کسب وکار اینترنتی وجود دارد و آن هم فقدان سرمایه گذار و یا بهتر بگوییم سختی جذب سرمایه گذاری است. ممکن است یک شرکت استارتاپی آن قدر اعتبار و سرمایه داشته باشد که برند آن را برای مثال تا دونیم میلیارد تومان بخرند اما همین شرکت اگر برای 200 میلیون تومان وام به یک بانک مراجعه کند از او سند ملکی خانه یا مغازه می خواهند که ارزشش یک دهم پول شرکت است این یعنی حتی بانک ها که از مهم ترین فعالان اقتصادی کشور هستند کسب وکار اینترنتی را ارج نمی نهند.

اگر پارک های علم و فناوری و استارتاپ ها نباشند معلوم نیست چه بر سر شرکت های دانش بنیان، کسب وکارهای نوین و حتی الکترونیکی بیاید اما به هرحال پارک ها تابعی از اقتصاد، بودجه و دولت هستند و توانی دارند درنتیجه باید به دنبال سرمایه گذار برای کسب وکارهای نوین گشت.

فقدان تیم مذاکره

دیگر کارشناس حوزه مجازی معتقد است: عدم وجود تیم رایزن سرمایه گذاری در استان سمنان حتی در فضای حقیقی نیز محسوس است چه برسد به کسب وکار نوین که عمدتاً هم طرفدارانش جوانان هستند و اعتماد به آن ها از سوی سرمایه گذاران سخت به نظر می رسد.

محمد کریم شاه حسینی در تبادل نظر با خبرنگاران، می گوید: باید یک رایزن اقتصادی فقط درزمینهٔ سرمایه گذاری در استان سمنان باشد که بتواند پکیج های سرمایه گذاری را به تناسب پول، ظرفیت ها و اقلیم، داشته ها و … برای هر نوع سرمایه ای حتی با ترجمه انگلیسی، فرانسوی، چینی، روسی و… با تصویر و عکس ماهواره ای داشته باشد حال آنکه ما در فضای حقیقی هم این امر را مشاهده نمی کنیم چه برسد به کسب وکار نوین که ما اصطلاحاً می گوئیم جذب سرمایه برای آن سه برابر سخت تر از فضای حقیقی است.

وی می افزاید: استان سمنان به گفته مسئولان درزمینهٔ جمعیت تحت پوشش رتبه اول و درزمینهٔ پوشش اینترنتی رتبه دوم کشور را دارد همچنین بالاترین میزان اینترنت در بین مردم روستایی کشور متعلق به تهران و سمنان است همچنین بیشترین مشارکت در مباحث اینترنتی و آنلاین و … به این استان تعلق دارد اما سوال من این است که چند بسته سرمایه گذاری کسب وکار الکترونیکی و اینترنتی در هر عرصه ای شامل گردشگری، صنایع دستی، فرهنگی، نشر و انتشارات و… هم اکنون برای عرضه به سرمایه گذاران توسط استانداری آمده شده است؟ سوال ساده تر اینکه در استانداری سمنان در سال 98 چند جلسه با موضوع کسب وکارهای اینترنتی و یا بازارهای الکترونیک شهری و روستایی برگزارشده است؟

کسب و کار اینترنتی فقط فروش کالا نیست

کسب وکار اینترنتی صرفاً فروش کالا در اینترنت نیست بلکه زنجیره ای است که بدون دخالت افراد زائد، محصول فراورینماینده به دست مصرف نماینده می رسد حال این محصول می خواهد تخمه آفتابگردان باشد یا یک گلدان سرامیکی نفیس صنایع دستی.

بازار الکترونیک شهری و روستایی یعنی برعکس بازارهای سنتی که احساس چیده شده و منتظر خریدار هستند، احتیاج خریدار احصاء شده و برای آن محصول جستجو می گردد و این یعنی عدم اتلاف وقت و انرژی، حذف واسطه ها، کاهش قیمت تمام شده و رونق پست؛ آن هم پستی که این روزها به دلیل حذف نامه ها کم کم دارد به مجموعه ای ضرر ده بدل می گردد.

بازار الکترونیک و کسب وکار اینترنتی یعنی برای مثال استان آذربایجان شرقی اعلام احتیاج به 500 تن زیره می نماید آن هم زیره ای که با بهترین کیفیت در استان سمنان فراوری می گردد و این یعنی گذاشتن دست طرف آذربایجانی در دست فراورینماینده سمنانی با حذف همه واسطه ها،

اهمیت احصاء و تأمین احتیاج جامعه

بازار الکترونیک و کسب وکار اینترنتی یعنی کافی است یک دهیاری به مردم روستا بگوید شما هرروز پنج عدد تخم مرغ باید به دهیاری تحویل دهید این یعنی سالانه بیش از 100 تن تخم مرغ که می تواند تأمین احتیاج یک شهرستان مانند میامی را داشته باشد و این یعنی توانمندسازی خانواده روستایی نه به وسیله فراوری بلکه به وسیله احصاء احتیاج یک شهر و ارائه تخم مرغ مازاد بر مصرفی که یک خانه روستایی از مرغ هایش استحصال می نماید … شاید باید بازار الکترونیک و کسب وکار اینترنتی را جور دیگری نگاه کنیم!

در سرانجام باید گفت دست بر قضا وزیر تعیین استان سمنان درزمینهٔ کرونا آذری جهرمی وزیر ارتباطات است و این امر فرصتی طلایی و بی نظیر است که مسئولان استان سمنان در راستای اشاعه بازارهای الکترونیک روستایی و شهری با وی رایزنی نمایند چراکه استان سمنان به واسطه جمعیت اندک و ظرفیت های اینترنت بسیار بالایی که دارد (به مراتب بیشتر از میانگین کشوری) مساعد این امر است.