بیماری دیابت چیست؟ بررسی علل، علائم تا تشخیص و درمان - اخبار ورزشی

مطلب پیش رو مطلب جامعی در مورد بیماری دیابت می باشد که به تمام جوانب آن پرداخته شده است. اگر قصد دارید قسمت های تعیینی از آن را مطالعه کنید پیشنهاد می کنیم با توجه به هدف خود از مطالعه این مطلب بر روی لینک های زیر کلیک نمائید. این لینک ها شما را به قسمت مربوطه جابجا خواهند کرد و در نتیجه برای رسیدن به آن بخش نیازی به اسکرول کردن صفحه نخواهید داشت. اگر هم مایل به مطالعه کامل این موضوع هستید با ما همراه باشید!

علائم دیابت چیست؟

علل ابتلا به بیماری دیابت چیست؟

عواملی که خطر ابتلا به دیابت را در شما افزایش می دهند

عوارض بیماری دیابت چیست؟

راه های پیشگیری از بیماری دیابت

راه های تشخیص بیماری دیابت

راه های درمان بیماری دیابت چیست؟

دیابت اشاره به گروهی از بیماری هایی دارد که بر چگونگی استفاده بدن از قند خون (گلوکز) تاثیر می گذارد. گلوکز برای سلامت شما حیاتی است، زیرا منبع انرژی مهمی برای سلول هایی است که عضلات و بافت را تشکیل می دهند و همچنین منبع اصلی سوخت مغز شما است.

علت اصلی دیابت به نوع آن بستگی دارد، اما مهم نیست که شما چه نوع دیابتی دارید. دیابت می تواند باعث افزایش قند خون گردد. قند بیش از حد در خون، می تواند به مسائل جدی برای سلامتی شما منجر گردد.

بیماری های مزمن دیابت عبارتند از:

• دیابت نوع 1
• دیابت نوع 2

شرایط دیابت برگشت پذیر عبارتند از:

پیش دیابت - زمانی که سطح قند خون شما بالاتر از حد طبیعی است، اما به اندازه ای نیست که بتوان آن را در گروه دیابت ها طبقه بندی کنیم

دیابت حاملگی- که در دوران بارداری رخ می دهد، اما ممکن است پس از تولد نوزاد از بین برود.

علائم دیابت چیست؟

علائم دیابت به میزان چگالی قند خون شما بستگی دارد. برخی از افراد مخصوصا افرادی که مبتلا به پیش دیابت یا دیابت نوع 2 هستند، ممکن است ابتدا علائمی را تجربه نکنند. در دیابت نوع 1، علائم به سرعت در حال افزایش است و شدیدتر نیز می گردد.

برخی از علائم و نشانه های دیابت نوع 1 و 2 عبارتند از:

• افزایش تشنگی
• تکرر ادرار
• گرسنگی شدید
• کاهش وزن نامعلوم
• وجود کتون در ادرار (کتون ها محصولات جانبی از تجزیه عضلات و چربی ها هستند و زمانی که انسولین به اندازه کافی موجود نیست، بروز می کنند)
• خستگی
• تحریک پذیری
• تاری دید
• زخم هایی که دیر التیام پیدا می کنند
• عفونت های مکرر، مانند عفونت های لثه یا پوست و عفونت واژن

دیابت نوع 1 می تواند در هر سنی رخ دهد، هر چند که اغلب در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر می گردد. دیابت نوع 2 که نوع شایع تر دیابت می باشد نیز می تواند در هر سنی بروز کند، هر چند که در افراد بالای 40 سال رایج تر است.

چه وقت برای ویزیت، به پزشک باید مراجعه کنیم

اگر شما به خود یا فرزندتان مشکوک هستید که ممکن است دیابت داشته باشید، در صورتی که متوجه علائم احتمالی دیابت شدید، با پزشک خود مشورت کنید. زیرا هرچه زودتر تشخیص داده گردد، درمان زودتر آغاز می گردد.

اگر قبلا دیابت در شما تشخیص داده شده است، پس از تشخیص به پیگیری پزشکی نیاز دارید تا میزان قند خون شما تثبیت گردد.

علل بیماری دیابت چیست؟

در این قسمت قصد داریم شما را با علل بروز انواع دیابت آشنا نمائیم؛ ولی برای درک بیماری دیابت، ابتدا باید بدانید که عملکرد گلوکز در بدن چگونه است.

انسولین چگونه کار می کند؟

1. انسولین هورمونی است که از غدد واقع در پشت و زیر معده (پانکراس) ترشح می گردد.
2. پانکراس (لوزالمعده) انسولین را به جریان خون منتقل می کند.
3. انسولین به گردش درآمده و قند را برای ورود به سلول های شما فعال می کند.
4. انسولین مقدار قند موجود در خون را کاهش می دهد.
5. همانطور که میزان قند خون شما کاهش می یابد، انسولین از پانکراس شما نیز ترشح می گردد.

نقش گلوکز

• گلوکز (قند) منبع انرژی برای سلول هایی است که عضلات و دیگر بافت ها را تشکیل می دهند.
• گلوکز از دو منبع اصلی یعنی غذا و کبد شما تامین می گردد.
• قند در جریان خون جذب شده و با کمک انسولین وارد سلول می گردد.
• کبد شما گلوکز را تولید و ذخیره می کند.
• هنگامی که سطح گلوکز شما پائین است، مانند زمانی که غذا نخورده اید، کبد گلیکوژن ذخیره شده را به گلوکز تجزیه می کند تا سطح قند خون شما را در حد نرمال نگه دارد.

بیشتر بدانید: آنچه والدین باید درباره دیابت بچه ها بدانند!

علت دیابت نوع 1 چیست؟

علت دقیق دیابت نوع 1 ناشناخته است. آنچه که می دانیم این است که طی این بیماری سیستم ایمنی بدن شما (که معمولا با باکتری ها یا ویروس های مضر مبارزه می کند) به سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس حمله می کند و آن ها را از بین می برد. در نتیجه باعث می گردد که بدن شما با کاهش یا فقدان انسولین روبرو گردد و قند به جای اینکه به سلول ها منتقل گردد، وارد جریان خون شما می گردد.

به نظر می رسد دیابت نوع 1 به دلیل ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی ایجاد گردد، گرچه دقیقا این عوامل هنوز تعیین نیستند.

علت پیش دیابت و دیابت نوع 2 چیست؟

در پیش دیابت (که می تواند به دیابت نوع 2 منجر گردد) و در دیابت نوع 2، سلول های شما به انسولین مقاومت نشان می دهند و پانکراس قادر به تولید انسولین کافی برای غلبه بر این مقاومت نیست و به جای انتقال قند به سلول ها و تامین انرژی آنها، قند وارد جریان خون شما می گردد.

به همین دلیل است که این موضوع ناشناخته است، هرچند اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی و محیطی نیز در ایجاد دیابت نوع 2 نقش دارند و داشتن اضافه وزن به شدت با پیشرفت دیابت نوع 2 مرتبط است، اما همه افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دارای اضافه وزن نیستند.

بیشتر بدانید: علائم دیابت در بچه ها چیست؟

علت دیابت حاملگی چیست؟

در طول بارداری، جفت هورمون ها را برای حاملگی تولید می کند. این هورمون ها سلول های شما را به انسولین مقاوم تر می کنند.

معمولا پانکراس با تولید انسولین کافی، برای غلبه بر این مقاومت پاسخ می دهد. اما گاهی اوقات پانکراس نمی تواند به این کار ادامه دهد. هنگامی که این اتفاق می افتد، گلوکز بیش از حد به سلول های شما منتقل شده و مقدار آن در خون زیاد می گردد و منجر به دیابت بارداری می گردد.

عوامل خطر بیماری دیابت

عوامل خطر ابتلا به دیابت به نوع دیابت بستگی دارد.

عوامل خطر دیابت نوع 1

اگر چه علت دقیق دیابت نوع 1 ناشناخته است، اما عوامل خطر این بیماری عبارتند از:

• سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما دارای دیابت نوع 1 باشد خطر ابتلا در شما نیز افزایش می یابد.
• فاکتور های محیطی: شرایطی مانند قرار دریافت در معرض بیماری ویروسی ممکن است در بروز دیابت نوع 1 نقش داشته باشند.
• وجود سلول های سیستم ایمنی بدن (آنتی بادی ها): گاهی اوقات اعضای خانواده افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای وجود آنتی بادی های دیابتی، مورد آزمایش قرار می گیرند. اگر شما این آنتی بادی ها را دارید، احتمال ابتلا به دیابت نوع 1 در شما افزایش می یابد. اما همه کسانی که این آنتی بادی ها را دارند، لزوما مبتلا به دیابت نیستند.
• جغرافیا: برخی از کشور ها مانند فنلاند و سوئد میزان بالای دیابت نوع 1 را دارند.

عوامل خطر ابتلا به پیش دیابت و دیابت نوع 2

محققان به طور کامل متوجه نمی شوند که چرا برخی افراد مبتلا به پیش دیابت و دیابت نوع 2 هستند، ولی برخی دیگر این بیماری را ندارند. اما واضح است که برخی عوامل باعث افزایش خطر می شوند، از جمله:

• وزن: بافت چربی شما زیاد است و سلول های شما بیشتر به انسولین مقاومت نشان می دهند.
• عدم فعالیت: شما فعالیت کمی دارید، در این حالت خطر ابتلا به دیابت در شما بیشتر است. فعالیت بدنی به شما کمک می کند تا بتوانید وزن خود را کنترل کنید و از گلوکز به عنوان انرژی استفاده کرده و سلول های شما را نسبت به انسولین حساس تر می کند.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به دیابت نوع 2 باشند، خطر ابتلای شما به دیابت نیز افزایش می یابد.
• نسل و نژاد: معلوم نیست که چرا مردم نژاد های خاص - از جمله سیاه پوست، اسپانیایی، سرخ پوستان آمریکایی و آسیایی آمریکایی - در معرض خطر بیشتری هستند.
• سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به دیابت افزایش می یابد. این ممکن است به این دلیل باشد که شما تمایل کمتری به ورزش دارید بنابراین توده عضلانی خود را از دست می دهید و وزنتان به همراه سن، افزایش می یابد. اما دیابت نوع 2 در میان بچه ها، نوجوانان و بزرگسالان جوان نیز افزایش می یابد.
• دیابت دوران بارداری: اگر هنگام بارداری به دیابت بارداری مبتلا شدید، احتمال ابتلا به پیش دیابت بارداری و دیابت نوع 2 در شما افزایش می یابد. اگر کودکی با وزن بیش از 9 پوند (4 کیلوگرم) به دنیا بیاورید، در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستید.
• سندرم تخمدان پلی کیستیک: سندرم تخمدان پلی کیستیک، یک بیماری شایع در میان زنان است که با دوره های نامنظم قاعدگی، رشد مو و چاقی همراه می باشد و خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد.
• فشار خون بالا: فشار خون بالای 90/140 متر جیوه (mmHg) با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 ارتباط دارد.
• سطح کلسترول غیر طبیعی و تری گلیسرید: اگر سطح چربی لیپوپروتئین پائین (HDL) یا کلسترول خوب داشته باشید، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 بالاتر است. تری گلیسرید نوع دیگری از چربی موجود در خون است. افرادی که سطح بالای تری گلیسیرید دارند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش می دهند. پزشک می تواند به ما بگوید که سطح کلسترول و تری گلیسیرید چه مقدار باید باشد.

عوامل خطر برای دیابت حاملگی

هر زن باردار می تواند مبتلا به دیابت بارداری گردد، اما برخی از زنان در معرض خطر بیشتری نسبت به دیگران هستند. عوامل خطر برای دیابت حاملگی عبارتند از:

• سن: زنان بالای 25 سال، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
• سابقه خانوادگی یا شخصی: اگر یک عضو خانواده نزدیک، مانند یک والد یا خواهر یا برادر دارای دیابت نوع 2 باشند، خطر ابتلای شما به دیابت افزایش می یابد. چنانچه در دوران بارداری قبلی دچار دیابت بارداری بوده اید، یا اگر نوزادی با وزن بالا را به دنیا آورده اید یا اگر نوزاد شما بدون دلیل، مرده به دنیا آمده، خطر بیشتری شما را تهدید می کند.
• وزن: داشتن اضافه وزن قبل از بارداری خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد.
• نسل و نژاد: به دلایلی که روشن نیست، زنان سیاه، اسپانیایی، سرخ پوستان آمریکایی یا آسیایی احتمال بیشتری دارند که به دیابت بارداری مبتلا شوند.

عوارض جانبی بیماری دیابت

عوارض طولانی مدت دیابت به تدریج گسترش می یابد. چنانچه دیابت داشته باشید و کمتر قند خون خود را کنترل کنید، خطر ابتلا به عوارض جانبی بیشتر خواهد بود. در نهایت، عوارض دیابت ممکن است زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. عوارض احتمالی عبارتند از:

• بیماری قلب و عروقی: بیماری دیابت به طور چشمگیری خطر ابتلا به انواع مسائل قلبی عروقی، از جمله بیماری عروق کرونر را با درد قفسه سینه (آنژینا)، حمله قلبی، سکته مغزی و باریک شدن شریان ها (آترواسکلروز) افزایش می دهد. اگر دچار دیابت هستید احتمال ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی را نیز دارید.
• آسیب عصبی (نوروپاتی): قند اضافی می تواند دیواره های عروق خونی کوچک (مویرگ ها) را تحریک کند. این موضوع می تواند باعث سوزش، بی حسی یا درد گردد که معمولا در انگشتان دست یا پا آغاز می گردد و به تدریج گسترش می یابد.اندام سمت چپ بدن شما می تواند تمام احساس خود را از دست بدهد. آسیب اعصاب مربوط به هضم و گوارش می تواند باعث تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست گردد و برای مردان، ممکن است منجر به اختلال نعوظ گردد.
• آسیب کلیه (نفروپاتی): کلیه ها حاوی میلیون ها عدد خوشه خونی کوچک (گلومرولی) هستند که ضایعات را از خون شما فیلتر می کنند. دیابت می تواند به این سیستم فیلترینگ ظریف آسیب برساند. آسیب جدی می تواند منجر به نارسایی کلیه یا بیماری برگشت ناپذیر کلیه گردد که ممکن است نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه داشته باشید.
• آسیب چشم (رتینوپاتی): دیابت می تواند به عروق خونی شبکیه (رتینوپاتی دیابتی) آسیب برساند که به طور بالقوه ای منجر به کوری می گردد. دیابت همچنین دیگر خطرات بینایی مانند آب مروارید و گلوکوم را افزایش می دهد.
• آسیب پا: آسیب عصبی در پا و یا فقر جریان خون به پاها، باعث افزایش خطر عوارض مختلف در پا می گردد. درمان نشدن آسیب هایی همچون بریدگی ها و تاول ها می تواند عفونت های جدی را ایجاد کند که اغلب به ندرت بهبود می یابند. در نهایت این عفونت ها به قطع انگشتان و یا پا منجر می گردد.
• شرایط پوستی: دیابت ممکن است شما را بیشتر در معرض مسائل پوستی، از جمله عفونت های باکتری و قارچی قرار دهد.
• اختلال شنوایی: مسائل شنوایی در افراد مبتلا به دیابت شایع تر است.
• بیماری آلزایمر: دیابت نوع 2 ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد، مانند بیماری آلزایمر. اگر چه نظریه هایی مبنی بر بروز این اختلالات وجود دارد، اما هنوز هیچ نظریه ای ثابت نشده است.
• افسردگی: علائم افسردگی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 معمول و رایج است. افسردگی می تواند بر مدیریت دیابت تأثیر بگذارد.

بیشتر بدانید: اثرات دیابت بر روابط جنسی چیست؟

عوارض دیابت حاملگی

بیشتر زنان مبتلا به دیابت بارداری، نوزادان سالمی را به دنیا می آورند. با این حال، کنترل و درمان نکردن سطح قند خون، می تواند برای شما و نوزاد شما مسائلی را ایجاد کند.

عوارضی که در کودک شما ممکن است به علت دیابت حاملگی رخ دهد، عبارتند از:

• رشد بیش از حد: گلوکز اضافی می تواند از جفت عبور کند، در نتیجه لوزالمعده کودک انسولین بیشتری تولید می کند و این باعث می گردد که کودک شما بیش از حد بزرگ گردد (ماکروزومی). نوزادان بسیار بزرگ به احتمال زیاد، با روش سزارین به دنیا می آیند.
• قند خون پایین: گاهی اوقات نوزادان مادران مبتلا به دیابت بارداری، دارای کمبود قند خون (هیپوگلیسمی) پس از تولد هستند، زیرا تولید انسولین خود نوزاد بالا است. تغذیه سریع و گاهی اوقات تزریق گلوکز داخل وریدی، می تواند سطح قند خون نوزاد را به حالت طبیعی بازگرداند.
• بروز دیابت نوع 2 در زندگی: نوزادان دارای مادران مبتلا به دیابت بارداری در معرض خطر ابتلا به چاقی و دیابت نوع 2 قرار دارند.
• مرگ: دیابت بارداری اگر درمان نگردد، ممکن است به مرگ نوزاد قبل یا بعد از تولد منجر گردد.

در نتیجه بروز دیابت حاملگی، عوارضی نیز شامل حال مادر می گردد که شامل موارد زیر است:

• پره اکلامپسی: این شرایط با فشار خون بالا، پروتئین بیش از حد در ادرار و تورم در پا ها تعیین می گردد. پره اکلامپسی می تواند به عواقب جدی و حتی تهدید کننده زندگی برای مادر و نوزاد منجر گردد.
• دیابت در بارداری بعدی: اگر در یک حاملگی دیابت بارداری داشته اید، بیشتر احتمال دارد که در حاملگی بعدی، دوباره آن را داشته باشید. با افزایش سن، احتمال ابتلا به دیابت نیز در شما بیشتر می گردد آن هم دیابت نوع 2

عوارض پیش دیابت

پیش دیابت ممکن است به دیابت نوع 2 منجر گردد.

پیشگیری از دیابت

از دیابت نوع 1 نمی توان پیشگیری کرد. با این حال، انتخاب یک شیوه زندگی سالم می تواند به درمان دیابت کمک می کند، اما پیشگیری از دیابت نوع 2 و دیابت حاملگی امکان پذیر است:

• تغذیه مناسب: غذا های سالم و غذا های کم چرب، کم کالری و پر فیبر را برای خوردن انتخاب کنید و بر مصرف میوه ها، سبزیجات و دانه های کامل تمرکز داشته باشید و خود را زیاد خسته نکنید.
• فعالیت فیزیکی بیشتری داشته باشید: منظور، 30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط در روز است. پیاده روی روزانه سریع، دوچرخه سواری و شنا کردن از تحرکات بسیار مفید می باشند. اگر نمی توانید بطور بلند مدت، ورزشی را انجام دهید، آن را به جلسات کوچکتر در طول روز تقسیم بندی کنید.
• از دست دادن وزن اضافی: اگر شما 200 پوند (90.7 کیلوگرم) وزن دارید، حتی اگر 7 درصد وزن بدن خود را از دست بدهید - به عنوان مثال، 14 پوند (6.4 کیلوگرم) - می تواند خطر ابتلا به دیابت را در شما کاهش دهد.
• سعی نکنید در دوران بارداری وزن کم کنید، با این حال، با پزشک خود در مورد مقدار افزایش وزن در طول بارداری صحبت کنید.

  برای حفظ وزن در محدوده سالم، بر روی عادات غذایی و نوع ورزش خود، تمرکز داشته باشید و با فکر کردن به مزایای از دست دادن وزن، مانند قلب سالم تر، انرژی بیشتر و اعتماد به نفس بالاتر، انگیزه خود را بیشتر کنید.

• گاهی اوقات دارو نیز گزینه خوبی است. دارو های خوراکی دیابت مانند متفورمین (Glucophage، Glumetza و دیگران) ممکن است خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهند، اما انتخاب یک شیوه زندگی سالم ضروری است. قند خون خود را حداقل یک بار در سال بررسی کنید تا مطمئن شوید که به دیابت نوع 2 مبتلا نشده اید.

راه های تشخیص دیابت چیست؟

علائم دیابت نوع 1 اغلب به طور ناگهانی ظاهر می شوند و اغلب به دلیل چک کردن سطح قند خون می باشند. از آنجایی که علائم سایر انواع دیابت و پیش دیابت بطور تدریجی بروز می کنند، انجمن دیابت آمریکا (ADA) دستورالعمل های غربالگری را توصیه می کند. ADA توصیه می کند که افراد زیر به منظور بررسی دیابت، مورد آزمایش قرار گیرند:

• افرادی که دارای شاخص توده بدنی بالای 25 هستند (23 مورد برای آسیای آمریکایی)، بدون در نظر دریافت سن، عوامل خطر دیگری مانند فشار خون بالا، میزان کلسترول غیرطبیعی، شیوه زندگی بی تحرک، سابقه سندرم تخمدان پلی کیستیک یا بیماری قلبی و داشتن یک رابطه نزدیک با یک فرد مبتلا به دیابت، می تواند زنگ هشداری برایشان باشد.
• هر کسی سن بالای 45 سال دارد توصیه می گردد که ابتدا غربالگری قند خون انجام دهد و سپس اگر نتایج طبیعی بود، هر 3 سال بعد از آن مورد بررسی قرار بگیرد.
• هر زنی که دیابت دوران حاملگی داشته است، توصیه می گردد که هر سه سال یک بار از نظر دیابت، آزمایشاتی انجام دهد.
• هر کسی که مبتلا به پیش دیابت است، توصیه می گردد هر ساله آزمایش گردد.

آزمایش های تشخیص دیابت نوع 1 و 2 و پیش دیابت

آزمون هموگلوبین گلیکوز (A1C): در این آزمایش خون، نیازی نیست که ناشتا باشید. این آزمایش میانگین قند خون شما را از دو تا سه ماه گذشته نشان می دهد. این میزان درصد قند خون مرتبط با هموگلوبین، پروتئین حمل کننده اکسیژن را در گلبول های قرمز اندازه گیری می کند.

هر چه سطح قند شما بالاتر باشد، مقدار وابستگی قند به هموگلوبین ها نیز بیشتر می گردد. سطح A1C، 6.5 درصد یا بالاتر، در دو آزمایش جداگانه نشان می دهد که شما دیابت دارید. A1C بین 5.7 و 6.4 درصد نشان دهنده پیش دیابت و زیر 5.7 عادی است.

اگر نتایج تست A1C متناقض باشد، این تست مورد قبول نیست. ممکن است شما شرایط خاصی داشته اید که نتیجه تست A1C درست نبوده است. به عنوان مثال باردار بوده یا شکل غیر معمولی از هموگلوبین را داشته اید، در این حالت پزشک از تست های زیر برای تشخیص دیابت استفاده می کند:

آزمایش قند خون تصادفی (رندم): یک نمونه خون، به صورت رندم گرفته می گردد. صرف نظر از زمان آخرین وعده غذایی، قند خون ناشتا به میزان 200 میلی گرم در دسی لیتر ((mg / dL، 11.1 میلیمول در لیتر (mmol / L) یا بیشتر نشان دهنده دیابت است.

آزمایش قند خون ناشتا: در این آزمایش، شما باید ناشتا باشید. سطح قند خون ناشتا کمتر از 100 میلی گرم در دسیلیتر (5.6 mmol / L) طبیعی است. میزان قند خون ناشتا از 100 تا 125 میلی گرم در دسیلیتر (5.6 تا 6.9 میلی مول در لیتر) نشان دهنده پیش دیابت است. اگر میزان 126 میلی گرم در دسیلیتر (7 میلی مول در لیتر) یا بالاتر، در دو آزمایش جداگانه باشد، دیابت دارید.

آزمایش تحمل گلوکز خوراکی: برای این آزمون، شما باید ناشتا باشید و سطح قند خون در حالت ناشتا اندازه گیری می گردد. سپس یک مایع شیرین را می نوشید و سطح قند خون به مدت دو ساعت به صورت دوره ای آزمایش می گردد.

سطح قند خون کمتر از 140 mg/dl (7.8 mmoi/L) طبیعی است. بیش از 200 میلی گرم در دسیلیتر (11.1 mmol / L) بعد از دو ساعت نشان دهنده دیابت است. بین 140 و 199 میلی گرم در دسی لیتر (7/8 میلی مول در لیتر و 11/0 میلی مول در لیتر) نشانگر پیش دیابت است.

اگر احتمال ابتلا به دیابت نوع 1 وجود داشته باشد، ادرار شما مورد آزمایش قرار خواهد گرفت تا از نظر وجود یک محصول جانبی که مسئول انرژی بافت ماهیچه و بافت چربی است را مورد بررسی قرار دهد، زیرا بدن انسولین کافی برای استفاده از گلوکز موجود (کتون) ندارد. پزشک شما نیز احتمالا یک آزمایشی را انجام خواهد داد تا ببیند آیا سلول های سیستم ایمنی مخرب مرتبط با دیابت نوع 1 به نام آنتی بادی ها در شما وجود دارد.

آزمایشات برای تشخیص دیابت حاملگی

پزشک شما به احتمال زیاد عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری را در اوایل بارداری مورد ارزیابی قرار خواهد داد:

اگر در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری هستید (مثلا اگر در ابتدای بارداری چاق هستید یا در دوران بارداری قبلی دچار دیابت بارداری شده اید و یا مادر، پدر، خواهر یا کودک مبتلا به دیابت دارید) دکتر ممکن است در اولین ویزیت، آزمایش دیابت تجویز کند.

اگر در معرض خطر ابتلا به دیابت بارداری باشید، احتمالا یک آزمایش غربالگری برای دیابت حاملگی در طول سه ماهه دوم (معمولا بین 24 تا 28 هفته بارداری) انجام می گردد.

پزشک شما ممکن است از تست های غربالگری زیر استفاده کند:

تست چالش گلوکز اولیه: با خوردن یک شربت گلوکز، آزمایش چالش گلوکز را آغاز خواهید کرد. یک ساعت بعد، یک آزمایش خون برای اندازه گیری سطح قند خون خود خواهید داشت. سطح قند خون زیر 140 mg/dl (7.8 mmol/L) در آزمایش گلوکز، نرمال است، اگر چه ممکن است در کلینیک ها یا آزمایشگاه ها، نتیجه متفاوت باشد.

اگر سطح قند خون شما بالاتر از حد طبیعی باشد، این بدان معنی است که شما در خطر ابتلا به دیابت بارداری قرار دارید. دکتر، یک آزمایش پیگیری برای تعیین اینکه آیا دیابت بارداری دارید، تجویز می کند.

پیگیری تست تحمل گلوکز: برای تست پیگیری، از شما خواسته می گردد تا یک شب چیزی نخورید و سطح قند خون ناشتای خود را اندازه گیری کنید. سپس شربتی که حاوی غلظت بالایی از گلوکز است را می خورید و سطح قند خون خود را هر 3 ساعت، یکبار بررسی می کنید. اگر حداقل دو مرتبه قند خون بالاتر از مقادیر طبیعی برای هر یک از سه ساعت آزمایش داشته باشید، شما به دیابت حاملگی مبتلا هستید.

راه های درمان دیابت

با توجه به نوع دیابت و نظارت بر تنظیم قند خون، دارو های انسولین و دارو های خوراکی ممکن است در درمان نقش داشته باشند. داشتن یک رژیم غذایی سالم، حفظ وزن سالم و شرکت در فعالیت های ورزشی منظم نیز عوامل مهمی در مدیریت دیابت هستند.

درمان انواع دیابت

بخش مهمی از کنترل دیابت و همچنین سلامت کلی شما از طریق حفظ وزن و رژیم غذایی سالم و برنامه ورزشی است.

تغذیه سالم: بر خلاف تصور عمومی، رژیم خاصی برای دیابت وجود ندارد. شما باید رژیم غذایی خود را بر پایه میوه ها، سبزیجات، پروتئین ها و دانه ها (مواد غذایی که دارای مواد مغذی زیاد و فیبر و کم چربی و کالری هستند) قرار دهید و مصرف چربی های اشباع شده، کربوهیدرات های تصفیه شده و شیرینی ها را کاهش دهید. در واقع این بهترین برنامه غذا برای کل خانواده محسوب می گردد. مصرف غذا های شیرین، گاهی خوب است تا زمانی که بتوانید آن ها را بخشی از رژیم غذایی خود قرار دهید.

با این حال مصرف چه چیز و میزان آن می تواند یک چالش باشد. متخصص تغذیه می تواند به شما در داشتن یک برنامه غذایی کمک کند که متناسب با اهداف سلامتی، تنظیمات غذایی و شیوه زندگی باشد و احتمالا شامل مقدارکربوهیدرات مصرفی می باشد، به خصوص اگر شما دیابت نوع 1 داشته باشید.

فعالیت بدنی: هر کسی نیاز به تمرین های هوازی منظم دارد و افرادی که دیابت دارند، از این قاعده مستثنی نیستند. تمرین ورزش با کاهش قند خون و انتقال آن به سلول ها همراه است تا بتواند انرژی شما را تامین کند. ورزش همچنین حساسیت شما به انسولین را افزایش می دهد، بدین معنا که بدن به انسولین کمتری برای انتقال قند به سلول ها نیاز دارد.

برای انجام ورزش به پزشک خود مراجعه کنید. سپس فعالیت هایی را که برایتان لذت بخش است را انجام دهید، از قبیل: پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری. مهم تر از همه این است که فعالیت فیزیکی بخشی از برنامه روزانه شما گردد.

بیشتر بدانید: رابطه ورزش و دیابت چیست؟

هدف از تمرین، داشتن حداقل 30 دقیقه یا بیشتر تمرین های هوازی در بیشتر روز های هفته است. انجام فعالیت ها می تواند به مدت 10 دقیقه، سه بار در روز صورت بگیرد. اگر مدت زمانی فعال نبوده اید، این فعالیت ها را به آرامی آغاز کنید و به تدریج زیاد کنید.

درمان دیابت نوع 1 و 2

درمان دیابت نوع 1 شامل تزریق انسولین یا استفاده از پمپ انسولین، چک کردن قند خون و شمارش کربوهیدرات می باشد. درمان دیابت نوع 2 در ابتدا شامل تغییر سبک زندگی، نظارت بر قند خون، همراه با دارو های دیابت، انسولین یا هر دو است.

نظارت بر قند خون: بسته به برنامه درمان شما ممکن است لازم باشد قند خون خود را چهار بار در روز و یا بیشتر در صورتی که انسولین مصرف می کنید، ثبت و ضبط کنید. نظارت دقیق بر میزان قند خون، تنها راه برای اطمینان از این است که سطح قند خون شما در محدوده نرمالی باقی. بماند. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که انسولین مصرف نمی کنند، معمولا قند خونشان را کمتر مورد بررسی قرار می دهند.

افراد مبتلا به دیابت که از انسولین استفاده می کنند، ممکن است برای تعیین سطح قند خون خود از یک مانیتور کنترل کننده گلوکز استفاده کنند. اگر چه این تکنولوژی تا به امروز به طور کامل جایگزین اندازه گیری گلوکز به صورت سنتی نشده است، اما می تواند به طور قابل توجهی استفاده از انگشتان دست را برای بررسی قند خون کاهش دهد و اطلاعات مهمی در مورد فرایند سطح قند خون، ارائه دهد.

حتی با کنترل دقیق نیز ممکن است تعیین سطح قند خون، غیر قابل پیش بینی باشد. با کمک تیم درمان دیابت، شما یاد خواهید گرفت که چگونه سطح قند خون خود را در واکنش به مواد غذایی، فعالیت بدنی، داروها، بیماری، الکل، استرس و بروز تغییرات در سطح هورمون مورد بررسی قرار دهید.

علاوه بر نظارت قند خون روزانه، پزشک به طور منظم آزمایش A1C را توصیه می کند تا میانگین سطح قند خون خود را نسبت به دو تا سه ماه گذشته اندازه گیری کند.

در مقایسه با تست های تکرار قندخون روزانه، تست A1C، بهتر نشان می دهد که برنامه درمان دیابت شما چگونه کار می کند. سطح بالینی A1C، ممکن است نیاز به تغییراتی در دارو های خوراکی، رژیم انسولین یا برنامه غذا را به شما نشان دهد.

مقدار A1C ممکن است بسته به سن و سایر عوامل دیگر، مانند سایر شرایط پزشکی شما متفاوت باشد. با این حال، برای اغلب افراد مبتلا به دیابت، انجمن دیابت آمریکا، A1C کمتر از 7 درصد را مناسب می داند. از پزشک خود بپرسید مقدار A1C شما چه میزان است.

انسولین: افراد مبتلا به دیابت نوع 1 نیاز به درمان انسولین برای ادامه زندگی دارند. بسکمک از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 یا دیابت حاملگی نیز به درمان انسولین نیاز دارند.

امروزه بسکمک از انواع انسولین در دسترس هستند، از جمله انسولین سریع العمل، انسولین طولانی مدت و گزینه های متوسط؛ که بسته به نیاز های شما، ممکن است پزشک ترکیبی از انواع انسولین را برای استفاده در طول روز و شب تجویز کند.

انسولین نمی تواند به صورت خوراکی مصرف گردد، زیرا قند خون را کاهش می دهد و آنزیم های معده را با فعالیت انسولین روبرو می کند. انسولین اغلب با استفاده از یک سوزن و سرنگ ظریف یا قلم انسولین - دستگاهی که به نظر می رسد مانند یک خودنویس است- تزریق می گردد.

استفاده از پمپ انسولین ممکن است یک گزینه دیگر باشد. پمپ یک دستگاهی به اندازه یک تلفن همراه است که در خارج از بدن شما است. لوله مخزن انسولین به یک کاتتر که در زیر پوست شکم شما قرار گرفته است متصل می گردد.

پمپ بدون لوله که به صورت بی سیم نیز کار می کند، هم اکنون در دسترس است. شما با استفاده از یک پمپ انسولین، می توانید برنامه ریزی کنید که چه مقدار از انسولین را تخلیه کنید. همچنین می توان آن را برای تخلیه انسولین بیشتر یا کمتر، بسته به وعده های غذایی، سطح فعالیت و سطح قند خون خود تنظیم کنید.

یک روش درمان که هنوز در دسترس نیست، استفاده از یک پانکراس مصنوعی است. این دستگاه به یک مانیتور تنظیم قند خون و یک پمپ انسولین متصل است و به طور اتوماتیک مقدار لازم انسولین را در صورت نیاز فراهم می کند.

تعدادی از نسخه های پانکراس مصنوعی وجود دارند، و آزمایش های بالینی نتایج دلگرم کننده ای داشته اند. قبل از اینکه از یک پانکراس مصنوعی کاملا کاربردی استفاده کنید باید تحقیقات بیشتری انجام دهید.

درمان با دارو های خوراکی یا دارو های دیگر: گاهی اوقات سایر دارو های خوراکی یا تزریقی نیز تجویز می شوند. برخی از دارو های دیابت، باعث تحریک پانکراس شده تا انسولین تولید و آزاد کند. دیگر دارو ها باعث تولید و انتشار گلوکز از کبد می شوند، به این معنی که شما نیاز به انسولین کمتری برای انتقال قند به سلول های خود دارید.

با این حال، دیگر داروها، آنزیم های معده یا روده را مسدود می کنند تا کربوهیدرات ها را تجزیه کرده یا بافت های شما را نسبت به انسولین حساس تر کنند. متفورمین (Glucophage، Glumetza، دیگران) به طور کلی اولین دارو برای دیابت نوع 2 است.

پیوند

در برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع 1، پیوند پانکراس ممکن است یک گزینه باشد. پیوند های جزیره ای نیز مورد مطالعه قرار گرفته اند. اگر پیوند پانکراس با پیروزیت همراه باشد، شما دیگر نیازی به درمان با انسولین ندارید.

اما پیوند ها همیشه پیروز نیستند و این روش ها خطرات جدی را ایجاد می کنند. برای پیشگیری از این موضوع، به مدت طولانی باید از دارو های سرکوب کننده ایمنی استفاده کنید. این دارو ها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند، به همین دلیل است که پیوند معمولا برای افرادی که دیابت آن ها غیر قابل کنترل است یا کسانی که نیاز به پیوند کلیه دارند، اختصاص داده می گردد.

جراحی باریاتریک: اگر چه به طور خاص برای درمان دیابت نوع 2 در نظر گرفته نمی گردد، اما افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که چاق هستند و شاخص توده بدنی بالای 35 دارند ممکن است از این نوع عمل جراحی استفاده کنند. افراد مبتلا به بای پس معده نیز بهبود قابل توجهی در میزان قند خون خود دارند. با این حال خطرات و مزایای طولانی مدت این روش برای دیابت نوع 2 هنوز تعیین نشده است.

درمان دیابت حاملگی

کنترل میزان قند خون شما برای حفظ سلامت نوزاد و اجتناب از عوارض در حین زایمان ضروری است. علاوه بر حفظ رژیم سالم و ورزش، برنامه درمان شما ممکن است شامل کنترل قند خون و در مواردی همچون استفاده از انسولین یا دارو های خوراکی باشد. پزشک همچنین در طول زایمان سطح قند خون شما را کنترل می کند. اگر قند خون شما افزایش یابد، ممکن است نوزاد، سطح بالایی از انسولین را آزاد کند که پس از تولد باعث کاهش قند خون می گردد.

درمان پیش دیابت

اگر مبتلا به پیش دیابت هستید، انتخاب شیوه زندگی سالم می تواند به شما کمک کند تا سطح قند خون خود را به حالت طبیعی بازگردانید یا حداقل از ابتلا به دیابت نوع 2 پیشگیری کنید. حفظ وزن از طریق ورزش و خوردن غذا های سالم به این امر کمک می کند. ورزش به مدت حداقل 150 دقیقه در هفته و از دست دادن حدود 7 درصد از وزن بدن ممکن است از دیابت نوع 2 جلوگیری کند.

گاهی اوقات دارو هایی مانند متفورمین (Glucophage، Glumetza، دیگران) نیز گزینه هایی هستند که برای درمان دیابت تجویز می شوند. مخصوصا زمانی که پیش دیابت شما بدتر می گردد یا بیماری قلبی عروقی، بیماری کبد چرب یا سندرم تخمدان پلی کیستیک دارید.

در موارد دیگر، مصرف دارو هایی برای کنترل کلسترول، به ویژه استاتین ها و دارو های فشار خون بالا مورد نیاز است. پزشک ممکن است درمان با آسپیرین با دوز پایین را تجویز کند تا به جلوگیری از بیماری قلبی عروقی کمک کند. با این حال، انتخاب شیوه زندگی سالم همچنان مهم است.

نشانه های مشکل ساز در هر نوع دیابت

از آنجائی که بسکمک از عوامل بر قند خون شما تأثیر می گذارند، گاهی اوقات ممکن است مسائلی ایجاد گردد که نیازمند مراقبت فوری است مانند:

قند خون بالا (هیپرگلیسمی):

میزان قند خون شما می تواند به دلایل بسکمک افزایش یابد، از جمله خوردن بیش از حد، بیماری یا عدم مصرف گلوکز. سطح قند خون خود را طبق دستور پزشک بررسی کنید و به علائم و نشانه های قند خون بالا مانند ادرار مکرر، تشنگی، خشکی دهان، تاری دید، خستگی و حالت تهوع توجه کنید. اگر شما دارای هیپرگلیسمی هستید، باید برنامه غذا، دارو یا هر دو را تنظیم کنید.

افزایش کتون ها در ادرار (کتواسیدوز دیابتی):

اگر سلول های شما افت انرژی داشته باشند، بدن شما آغاز به شکستن چربی ها می کند. این عمل باعث تولید اسید های سمی به نام کتون می گردد. مراقب از دست دادن اشتها، ضعف، استفراغ، تب، درد معده و مزه شیرین دهان خود باشید!

شما می توانید ادرار خود را برای مشاهده کتون های بیش از حد، با کیت آزمایش کتونی بررسی کنید. اگر کتونی بیش از حد در ادرار داشتید، بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید یا به اورژانس مراجعه کنید. این بیماری در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 شایع تر است.

سندرم غیرکتونی هیپراسمولار هیپرگلیسمی:

علائم و نشانه های تهدید کننده زندگی این بیماری، شامل قند خون بیش از 600 میلی گرم در دسی لیتر (33.3 میلی مول در لیتر)، خشکی دهان، تشنگی شدید، تب، خواب آلودگی، گیجی، از دست دادن بینایی و توهم است. سندروم هیپراسمولار ناشی از قند خون بالا است که باعث غلیظ شدن خون می گردد.

این حالت ها و علائم در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دیده می شوند. اگر علائم یا نشانه ای از این بیماری دارید، با پزشک خود تماس بگیرید یا به مراقبت های فوری پزشکی، مراجعه کنید.

قند خون پایین (هیپوگلیسمی):

اگر سطح قند خون پایین تر از حد معمول باشد، به عنوان قند خون پایین (هیپوگلیسمی) شناخته می گردد. در صورتی که از دارو های کاهش قند خون مانند انسولین استفاده می کنید، ولی باز هم افت قند خون نسبت به حالت طبیعی دارید، ممکن است به دلیل کم و زیاد شدن غذا یا فعالیت بدنی شدید باشد. کاهش قند خون همچنین می تواند بر اثر مصرف بیش از اندازه انسولین یا افراط در مصرف دارو های کاهش دهنده گلوکز باشد که منجر به ترشح انسولین توسط پانکراس می گردد.

سطح قند خون خود را به طور مرتب چک کنید. علائم و نشانه های قند خون پایین شامل عرق کردن، لرزیدن، ضعف، گرسنگی، سرگیجه، سردرد، بینایی تاریک، تپش قلب، تحریک پذیری، گفتن سخنان نامفهوم، خواب آلودگی، گیجی، غش کردن و تشنج می باشد. قند خون پایین با مصرف کربوهیدرات هایی همچون آب میوه یا قرص های گلوکز درمان می گردد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی دیابت

دیابت یک بیماری جدی است. مدیریت دقیق دیابت می تواند خطر ابتلا به عوارض جدی و حتی تهدید کننده زندگی را کاهش دهد.

• نسبت به مدیریت دیابت خود تعهد داشته باشید. همه چیز را درباره دیابت آموزش ببینید و با یک درمانگر دیابت ارتباط برقرار کنید و در صورت نیاز از تیم مراقبت از دیابت خود، کمک بخواهید.
• غذا های سالم را برای مصرف انتخاب کنید و وزن سالمی داشته باشید. اگر شما بیش از حد وزن دارید، فقط کاهش 5 درصد از وزن بدن، می تواند باعث تغییراتی در میزان قند خون شما گردد مخصوصا اگر مبتلا به پیش دیابت یا دیابت نوع 2 باشید. یک رژیم غذایی سالم شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات، پروتئین کم، دانه های کامل و حبوبات، با مقدار محدودی از چربی اشباع شده است.
• فعالیت بدنی را بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید. ورزش منظم از پیش دیابت و دیابت نوع 2 جلوگیری می کند و می تواند به افرادی که مبتلا به دیابت هستند، در کنترل قند خون، به آن ها کمک کند. حداقل 30 دقیقه تمرین متوسط - مانند پیاده روی سریع در بیشتر روز های هفته توصیه می گردد.
• ترکیبی از تمرینات: انجام تمرینات هوازی مانند پیاده روی یا پایکوبی در بیشتر روز ها به همراه تمرینات مقاومتی مانند وزنه برداری یا یوگا دو بار در هفته، اغلب به کنترل بهتر قند خون کمک می کند تا اینکه بخواهید یک نوع تمرین ورزشی را انجام دهید.
• این هم یک ایده خوب دیگری است که زمان کمتری را صرف نشستن کنید. سعی کنید به مدت چند دقیقه حداقل 30 دقیقه یا بیشتر از جای خود بلند شوید و حرکت داشته باشید.

شیوه زندگی برای افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2

علاوه بر این، اگر شما دارای دیابت نوع 1 یا نوع 2 هستید:

خودتان را بشناسانید: یک برچسب یا دستبند داشته باشید که نشان دهد شما مبتلا به دیابت هستید. یک کیت گلوکاگون را در نزدیکی خود قرار دهید تا بتوانید با آن مقدار قند خون خود را اندازه گیری کنید و مطمئن شوید که دوستان و عزیزان شما طرز کار با آن را می دانند.

به طور سالانه چشم خود را معاینه کنید. بررسی های منظم دیابت به معنای انجام ندادن معاینات چشم نیست. پزشک شما عوارض مربوط به دیابت و سایر مسائل پزشکی شما را بررسی خواهد کرد. متخصص چشم علائم آسیب شبکیه، آب مروارید و گلوکوم را در شما مورد بررسی قرار خواهد داد.

واکسیناسیون خود را به روز نگه دارید. قند خون بالا می تواند سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف کند و ممکن است هر سال مبتلا به آنفولانزا شوید و پزشک شما نیز واکسن ضد سرماخوردگی را توصیه کند. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در حال حاضر واکسیناسیون هپاتیت B. را توصیه می کنند البته در صورتیکه قبلا واکسن هپاتیت B. را دریافت نکرده باشید و در سن 19 تا 59 سالگی مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 شده باشید.

تازه ترین دستورالعمل های CDC، بعد از تشخیص دیابت نوع 1 یا نوع 2، واکسیناسیون است. اگر شما سن 60 سال یا بالاتر و دیابت دارید و قبلا واکسنی دریافت نکرده اید، با پزشک خود در مورد این که آیا واکسن برای شما مناسب است، صحبت کنید.

به پا های خود توجه کنید: پا های خود را روزانه در آب ولرم شستشو دهید. پاها، مخصوصا بین انگشتانتان را به آرامی خشک کنید. از مرطوب کننده استفاده کنید، اما نه بین انگشتان پا. هر روز پا ها را به منظور بررسی هرگونه تاول، بریدگی ها، زخم ها، قرمزی یا تورم، چک کنید. در صورتی که دچار زخم یا سایر مسائل پا شدید، با پزشک خود مشورت کنید.

فشار خون و کلسترول خود را تحت کنترل داشته باشید. خوردن غذا های سالم و ورزش منظم می تواند راهی در جهت کنترل فشار خون و کلسترول باشد. دارو نیز ممکن است مورد نیاز باشد.

مراقب دندان هایتان باشید: دیابت ممکن است شما را در معرض عفونت های جدی تری قرار دهد. حداقل دو بار در روز دندان های خود را مسواک بزنید. اگر دیابت نوع 1 یا نوع 2 دارید، معاینات منظم دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید. اگر لثه ها خونریزی می کنند و قرمزی یا تورم دارند، بلافاصله با دندانپزشک خود مشورت کنید.

اگر از سیگار و یا سایر انواع تنباکو استفاده می کنید، از دکتر خود بخواهید که به شما کمک کند تا ترک کنید. سیگار کشیدن خطر ابتلا به عوارض مختلف دیابت را افزایش می دهد. به گفته انجمن دیابت آمریکا، افرادی که دچار دیابت هستند و سیگار می کشند، نسبت به افرادی که دچار دیابت هستند، اما سیگاری نیستند، بیشتر از بیماری های قلبی عروقی جان خود را از دست می دهند. در مورد راه های ترک سیگار یا جلوگیری از استفاده انواع دیگر دخانیات با پزشک خود صحبت کنید.

در صورت مصرف الکل، مسئولیت پذیر باشید: الکل می تواند میزان قند خون را بالا و یا پایین ببرد و این بستگی به میزان مصرف شما و اینکه همزمان غذا هم بخورید، دارد. بهتر است از مصرف نوشیدنی های الکلی پرهیز کنید.

به خاطر داشته باشید که کربوهیدرات های موجود در الکل، شامل کربوهیدرات های روزانه شما نیز می شوند. قبل از رفتن به رختخواب، سطح قند خون خود را بررسی کنید.

جدی دریافت استرس: هورمونی که در پاسخ به استرس طولانی مدت در بدن ایجاد می گردد، ممکن است مانع از کارکرد انسولین گردد، در نتیجه قند خون شما افزایش می یابد و حتی بیشتر دچار استرس و فشار عصبی قرار می گیرید. محدودیت ها و وظایف خود را اولویت بندی کنید. تکنیک های آرامش بخش را بیاموزید و به مقدار کافی بخوابید.

برگرفته از: mayoclinic

منبع: setare.com